Unholy, 2023

"Unholy" to obraz o wymiarach 130x130 cm z 2023 roku. Autorem pracy jest Katarzyna Panko.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: olej, szlagmetal, technika własna. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez. Jest to metal będący alternatywą dla drogiego i kłopotliwego złota płatkowego: efekt wizualny jest zbliżony do efektów osiąganych przez złoto, jednak płatki szlagmetalowe są grubsze i wykonane ze stopów mosiądzu. Szlagmetalem można pokrywać dowolną powierzchnię: drewno, płótno, metal czy szkło. Grubość płatków szlagmetalowych jest zaletą z punktu widzenia warsztatowego, ponieważ daje większe możliwości kontrolowania wykonywanej pracy. Jest to indywidualna technika artystyczna, opracowywana w konkretnym warsztacie twórczym i dostosowana do potrzeb i wizji artysty.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu figuratywne. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Tematem tej pracy są akt, człowiek. Akty, w kontekście rytualnym, można było spotkać w kulturach prehistorycznychJest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory beż, złoty. Beż, który nadaje lekkości i sprawia, że kompozycja zyskuje efemeryczne oblicze. Złoty, który kojarzy się zarówno z blichtrem, przepychem, jak również z elegancją i wytwornością. W zależności od ilości złota na obrazie i rzeźbie, wprowadza grę z naturalnym światłem padającym na pracę.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, żywiołowość. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.