Sztuki Piękne, 12 tys. obserwujących, 1699 polubień, nr 25/2023, 2023

Projekt "Sztuki Piękne" to rezultat inspiracji anonimowym twórcą Algorytmem w przestrzeni mediów społecznościowych. Współpracując z artystkami z całego świata, tworzy on nowoczesny obraz kobiety - płodnej, kreatywnej, wolnej. Projekt ten odważnie przedstawia kobietę dzielącą się sobą, stającą do swoich twórczych potencjałów, uwalniając od presji doskonałości.

Algorytm demystyfikuje proces tworzenia, kładąc nacisk na proces i twórcę. Wskazuje drogę wymagającą ćwiczeń, powtórzeń, ukazując twórczość jako dziecięcą radość eksperymentowania. Jego innowacyjny zabieg przenosi uwagę z efektu na twórcę, co motywuje artystki i definiuje kanon kobiecego piękna w erze internetu.

Cieszy fakt, że taki projekt zdobywa ogromne zainteresowanie, zwłaszcza w kontekście przeszłego traktowania wolnych kobiet. Algorytm rozumie potęgę sztuki w działaniu, ukazując kobietę jako siłę, upiększającą, nadającą sens, napełniającą pasją i łagodnością.

Sztuka od zawsze sięgała do symboli kobiecej płodności i twórczości. Algorytm, korzystając z tradycyjnych symboli, wpisuje się w ewolucję kanonu kobiecego piękna. Kobieta, obok roli matki, używa swej mocy zasiewając myśli i wartości, kształtując przyszłe pokolenia.

Autorka, będąc kobietą, dostrzega świat poprzez fluktuacje hormonalne, co wpływa na jej percepcję codzienności jako matki i żony. Jako twórczyni materializuje wizje i refleksje, zdając sobie sprawę z delikatności świata elektroniki i potrzeby zachowania piękna.

Podsumowując, projekt "Sztuki Piękne" to nie tylko obraz kobiecego piękna, lecz także manifestacja wolności twórczej i siły kobiecej natury, ukazująca wartość sztuki w dzisiejszym zmiennym świecie.

"Sztuki Piękne, 12 tys. Obserwujących, 1699 polubień, nr 25/2023" - obraz jest dziełem z 2023 roku I charakteryzuje się wymiarem 100x100 cm. Autorem jest Katarzyna Wołodkiewicz.

Dzieło zostało wykonane w technice akryl. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Artysta wykonał obraz w stylach: ekspresjonizm, figuratywne, inne, pop-art. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty. Pop-art jest kierunkiem, którego predstawiciele inspirowali się sztuką masową, pełnymi garściami czerpiąc z komiksu, reklam, gazet, programów telewizyjnych, chodnikowej literatury, filmu, muzyki.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, portret. Wśród aktów możemy wyróżnić estetyczne przedstawienia piękna ludzkiego ciała, wizerunki zaangażowane w kwestie społeczno-polityczne czy również takie obrazy i rzeźby, które są nośnikami symbolicznych, a zczasem mistycznych znaczeń. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym.

"Sztuki Piękne, 12 tys. Obserwujących, 1699 polubień, nr 25/2023" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: zielony, niebieski, fioletowy, różowy. Zielony, który doskonale sprawdza się we wnętrzach jasnych. Zaskakująco estetyczny efekt można osiągnąć również poprzez zestawienie tej barwy z błękitami. Niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Fioletowy, który jest bez wątpienia bardziej dojrzałym wydaniem różu, dobrze wyglądającym w połączeniu z białym, szarym, beżowym oraz kremowym wnętrzem.

Klimat obrazu opisać mozna jako: pasja, radość, spokój, żywiołowość, inne. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.