Dom Młynarza, Gdańsk, 2019

Dom Młynarza, Gdańsk

"Dom Młynarza, Gdańsk" to obraz o wymiarach 35x27 cm z 2019 roku. Autorem pracy jest Michał Janicki.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Praca wykonana jest w oparciu o płyta. Płyta to medium stanowiące rodzaj podobrazia. W praktyce artystycznej wykorzystuje się pilśnie, sklejki oraz metale. Płyty pilśniowe wykonane są z rozwarstwionych włókien sosnowych, ułożonych wielokierunkowo, które skleja się przy pomocy prasy hydraulicznej, co zapewnia im dużą wytrzymałość. Z kolei sklejka składa się z płyt drewnianych wycinanych wokół pnia drzewa, ustawionych prostopadle w stosunku do siebie; zwykle wewnętrzne warstwy pochodzą z drzew mniej szlachetnych, niż zewnętrzne. Deski klejone są pod dużym ciśnieniem. Najtrwalszym z wymienionych materiałów jest bez wątpienia płyta metalowa. Zwłaszcza aluminium często występuje jako podobrazie malarskie, bowiem dobrze przyjmuje farby olejne oraz jest odporne na działanie kwasów. W przeszłości popularnym działaniem było malowanie na płytach miedzianych lub cynowych; te ostatnie stanowiły najpowszechniejsze medium malarskie dla twórców portretów trumiennych. Trwałość tych tradycyjnych sarmackich wizerunków w dużej mierze zawdzięczamy płycie metalowej, która w owym czasie była materiałem tańszym niż płótno na krosnach. Od drugiej połowy XIX wieku stosuje się miedź elektrolityczną, która wymaga farb o małej zawartości kwasów. Dość popularna była również nierdzewna blacha żelazna, którą należało wypalić na węglu drzewnym. Podstawą trwałości płyt metalowych powinno być pokrycie ich odpowiednimi roztworami chemicznymi, dzięki którym metal nie będzie wchodził w reakcję z farbami i gruntem.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Realizm wiernie przedstawiający rzeczywistość, stanowił oficjalne założenie Akademii Malarstwa i Rzeźby w całej Europie a rozwinięciem tego stylu stał się hiperrealizm, niezwykle szczegółowo odzwierciedlający rzeczywistość.

Tematem tej pracy są pejzaż, architektura. Pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka. Sztuka przedstawiająca architekturę obejmuje plastyczne przedstawienia brył architektonicznych w przestrzeni urbanistycznej na płaskim płótnie bądź w trójwymiarze, jako rzeźba.

"Dom Młynarza, Gdańsk" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: niebieski, zielony, pomarańczowy. Niebieski, który nadaje onirycznego charakteru dziełom sztuki, co tłumaczy częste jego występowanie w pracach surrealistów, np. U Salvadora Dali i Rene Magritte’a. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu. Kolor pomarańczowy kojarzy się z latem i świeżością, dlatego warto wprowadzić go do wnętrz, w których brakuje słońca.

Klimat obrazu opisać mozna jako: spokój, radość. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta.