ul.Świętojańska, Gdańsk, 2019
- Darmowa dostawa na terenie Polski
- 14 dni na zwrot pracy
- Certyfikat autentyczności
- Odbiór w centrum Warszawy
- Wygodne formy płatności
ul.Świętojańska, Gdańsk
Obraz o tytule "ul. Świętojańska, Gdańsk" to praca z 2019 roku o wymiarach 27x35 cm. Jej autorem jest Michał Janicki.
Praca wykonana została w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.
Praca wykonana jest w oparciu o płyta. Jest to medium, które obok płótna, papieru i deski stanowi jeden z najpopularniejszych rodzajów podobrazia. Występuje pod postacią płyt pilśniowych, metalowych oraz sklejek. Płyta pilśniowa powstaje poprzez sklejenie ze sobą włókien drzew iglastych pod dużym ciśnieniem; sklejka to z kolei płyty wycinane wokół pnia drzewa, następnie łączone ze sobą przy pomocy kleju i prasy. Płyty metalowe są bez wątpienia najbardziej trwałym z wymienionych rodzajów; już w XVI wieku w Polsce tworzono na nich portrety trumienne (do tego celu wykorzystywano płyty cynowe), ponieważ stanowiły materiał trwały i znacznie tańszy niż płótno na blejtramie. Od XIX wieku artyści specjalnymi, bezkwasowymi farbami mogą malować na miedzi elektrolitycznej oraz nierdzewnej blasze żelaznej.
Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Jest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych.
Przewodnie tematy pracy to: pejzaż, architektura. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy. Architektura, która przedstawia zazwyczaj budynki i trójwymiarowe obiekty. Jest jednym z ulubionych motywów malarzy holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku. Dzięki zachowanym pracom z tamtego okresu, jestesmy w stanie rekonstruować wygląd miast i poznawać sposób funkcjonowania społeczeństw.
Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory niebieski, brązowy, pomarańczowy. Niebieski, który nadaje onirycznego charakteru dziełom sztuki, co tłumaczy częste jego występowanie w pracach surrealistów, np. U Salvadora Dali i Rene Magritte’a. Kolor brązowy ma duży potencjał związany z wystrojem wnętrz, ponieważ nadaje przestrzeni naturalnego charakteru. Barwa pomarańczowa dobrze sprawdzi się w jasnej przestrzeni, wymagającej ożywienia i wprowadzenia centralnego elementu dla wystroju wnętrza.
Klimat obrazu opisać mozna jako spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.