Via Cala, Palermo, 2018

Via Cala, Palermo

"Via Cala, Palermo" to obraz o wymiarach 35x27 cm z 2018 roku. Autorem pracy jest Michał Janicki.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Praca wykonana jest w oparciu o płyta. Jest to rodzaj podobrazia, stanowiący najczęstszy wybór artystów obok papieru, deski drewnianej oraz płótna na krosnach. Wśród popularnych rodzajów płyt znajdziemy płyty metalowe, pilśniowe oraz sklejki. Pierwsze z nich, produkowane z cyny, już w XVI wieku były wykorzystywane jako podobrazie polskich portretów trumiennych. Od XIX wieku artyści mogą malować na płytach z miedzi elektrolitycznej oraz nierdzewnego żelaza. Płyty pilśniowe powstają poprzez sklejenie ze sobą pod ciśnieniem włókien wielu gatunków drzew, ułożonych pod różnym kątem, zaś sklejki to płyty wycinane wokół pnia drzewa, łączone za pomocą kleju i prasy.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu realizm. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Przewodnie tematy pracy to: pejzaż, architektura, motoryzacja. Pejzaż o znaczeniu symbolicznym i nastrojowym pojawił się po raz pierwszy u tajemniczego artysty włoskiego renesansu zwanym Giogrione, w XIX wieku był chętnie podejmowany przez impresjonistów, a później postimpresjonistów i fowistów. Architektura, która pozwala przenieść trójwymiarowe obiekty na dwuwymiarowe podłoże malarskie. Stanowiła ona jeden z ulubionych motywów malarskich artystów holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku, dzięki którym dziś możemy zrekonstruować wygląd oraz sposób funkcjonowania dawnych siedzib ludzkich. Motoryzacja od czasu rewolucji przemysłowej pojawia się w malarstwie regularnie, jako popularny motyw. Na początku tematem prac były pociągi i pierwsze maszyny parowe. W czasach współczesnych, popularnym motywem sa klasyczne lub wyścigowe pojazdy, motocykle i samochody.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, wielokolorowy, beż. Zieleń może być doskonałym artystycznym zamiennikiem dla kwiatów, których brakuje nam w zamkniętych pomieszczeniach. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji. Beż, który nadaje lekkości i sprawia, że kompozycja zyskuje efemeryczne oblicze.

Nastroj pracy charakteryzuje żywiołowość. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.