Kobieta I Koty , 2019

Kobieta I Koty. Obraz pochodzi z cyklu malarskiego Pięć Żywiołów i powstał podczas pobytu na Gran Canarii, gdzie artystka wówczas tworzyła i mieszkała . Caly cykl odzwierciedla emocje, przeżycia, refleksje miejsca i czasu, jest przykładem twórczości site specific. Wszystkie materiały malarskie i podobrazia były stworzone z materiałów pochodzących z wysp Kanaryjskich. Są autentycznym zapisem energii i czasu. Prace były prezentowane na wystawie w Galerii  Sztuki La Provincia w Las Palmas we wrześniu 2019r. I w Telde w marcu 2020. Wskutek pandemii powróciły do Polski pod koniec 2021r. Część została sprzedana i znajduje się w rękach prywatnych kolekcjonerów.  Prezenowana tutaj praca pt. "Kobieta i Koty" to minimalistyczny portret kobiety odzwierciedlający charakter osoby, tajemniczość, jak równieżatmosferę, emocje, zadumę, energię i moc miejsca i czasu. Technika kolażu z użyciem luster pozwala na interakcję odbiorcy z dziełem, zachęca do przegladania się w obrazie, szukania wlasnych wątków i interpretacji.

"Kobieta I Koty " - obraz jest dziełem z 2019 roku I charakteryzuje się wymiarem 80x80 cm. Autorem jest Oliwia Hildebrandt.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, kolaż, technika własna, pastel. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Jest to metoda polegająca na tworzeniu kompozycji na płótnie, papierze czy desce, wykorzystując w tym celu różnorodne materiały pochodzące z otaczającej nas rzeczywistości: fragmenty ubrań, wycinki z gazet, fotografie oraz inne obiekty codziennego użytku. Łączone są one za pomocą kleju, zaś obraz uzupełnia się farbami malarskimi. Choć kolaż znany był w Chinach już w czasach antycznych, w Europie zyskał popularność dopiero na początku XX wieku, kiedy do świata artystycznego wprowadzili go kubiści – Georges Braque i Pablo Picasso – nadając technice używaną obecnie nazwę (coller – sklejanie). Jest to indywidualna technika artystyczna, opracowywana w konkretnym warsztacie twórczym i dostosowana do potrzeb i wizji artysty. Jest to technika szczególnie popularna w wieku XVII oraz XIX-tym, posiadająca właściwości medium zarówno malarskiego, jak i rysunkowego. Pastele to kolorowe sztyfty występujące pod postacią mokrą, suchą, olejną, wodną, kredową czy ołówkową. Najczęściej wybieranym podłożem do kompozycji wykonywanych pastelami jest papier, pergamin, płótno i karton. Z uwagi na osypywanie się pasteli z powierzchni podobrazia, obraz należy zabezpieczyć fiksatywą. Wśród twórców wykorzystujących technikę pastelową w swoim warsztacie artystycznym byli portreciści Jean-Étienne Liotard, Rosalba Carriera oraz caravaggionista Maurice Quentin de La Tour. Nowy potencjał pasteli jako techniki szybkiej i łatwo dostępnej odkryli w kolejnym stuleciu impresjoniści i przedstawiciele szkoły z Barbizon. Polscy twórcy pasteli to z kolei Leon Wyczółkowski, Witkacy oraz Stanisław Wyspiański.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, ekspresjonizm, figuratywne, inne. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana. Najważniejszymi przedstawicielami ekspresjonizmu w Polsce byli graficy skupieni wokół grupy artystycznej BUNT, a więc Stanisław Kubicki, Stefan Szmaj, Władysław Skotarek czy Jan Jerzy Wroniecki. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, geometria, portret, zwierzę. Największe znaczenie geometria zyskała na początku XX wieku w neoplastycznych eksperymentach Pieta Mondriana, później zaś wyznaczyła rezerwuar form, którymi posługiwali się kubiści. Portret jest najpopularniejszą formą upamiętnienia wizerunku już od czasu antyku. Zarówno w rzeźbie, fotografii jak i w malarstwie czy rysunku. Jako samodzielna forma pojawił się w okresie quattrocenta we Włoszech. Juz w czasach prehistorycznych zwierzęta były motywem rysunków na ścianach jaskiń. Bardzo często pojawiały sie także w mozaikach oraz malarstwie ściennym w starożytności (Pompeje, Herkulanum). Zwierzęta fascynowały również polskich artystów szczególnie nurtu realistycznego i występowały na obrazach Wierusza-Kowalskiego, Kossaków czy Chełmońskiego.

"Kobieta I Koty " wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, zielony, niebieski, fioletowy, różowy, czarny. Biały, który w zależności od techniki, nadaje kompozycji świetlistości oraz wzmacnia kontrasty światło-cieniowe. W zestawieniu z ziemistymi odcieniami, kolor zielony wywoła efekt rajskiego ogrodu nawet w zamkniętym pomieszczeniu. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni. Wraz z odcieniami beżu barwa fioletowa daje połączenie idealne, dlatego często jest wykorzystywany przez artytów secesyjnych do malowania kwiatów rozkwitających na kremowym tle. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, radość, spokój, inne. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.