Zaklęta księżniczka, 2023

W pewnym stawie mieszkała mała żaba. Mimo że mieszkała w pięknym stawie Nie była szczęśliwa. Miała ładną zieloną skórę,ale na jej twarzy nie było uśmiechu. Było tak, ponieważ żabka nigdy nie słyszała żadnej bajki. Wychowywała się sama i nie miał kto jej opowiadać bajek. Nie wiedziała nawet czym są bajki.
Było tak do dnia gdy żabka pływając po stawie zauważyła, jak pani kaczka mówi do swoich małych kaczuszek. Zdziwiło ją bardzo, że małe kaczuszki słuchały swoją mamę z dużym zainteresowaniem, z otwartymi dziobami.
Cicho podpłynęła do ich gniazda i uważnie przysłuchiwała się słowom pani kaczki. Okazało się, że była to bajka o żabce, która tak naprawdę była zaczarowaną księżniczką. Żabka, podobnie jak kaczuszki z uwagą i otwartą buzią wsłuchiwała się w słowa opowieści. Kaczuszki wiedziały że słuchają bajki, żabka jednak tego nie wiedziała. Była przekonana, że opowieść pani Kaczki jest prawdziwa, że wydarzyła się na prawdę.
Od czasu kiedy żabka usłyszała swoją pierwszą w życiu bajkę stała się radosna. Na jej twarzy coraz częściej gościł uśmiech. Żabka zaczęła marzyć, że ona również jest księżniczką zamienioną w żabkę, czekającą na nadejście królewicza, który odważy się ją pocałować i dzięki temu stanie się piękną królewną.
Czas mijał, królewicz nie nadchodził, żabka jednak ciągle wierzyła, że ona, mimo, że wygląda jak zwykła żabka, może być królewną. Nie wiedziała, że opowieść pani kaczki była tylko bajką. Tak oto pewnego razu przepełniona niezmącona wiarą, żabka wygrzewała się na kamieniu obok stawu. Rozgrzewające promienie słoneczne sprawiły, że żabka zasnęła. W pewnym momencie poczuła jak coś przesłoniło jej słonce, gdy otworzyła oczy, zauważyła pochylająca się nad nią twarz pięknego młodzieńca. Żabce przyszła myśl, że właśnie spełnia się jej wielkie marzenie i rzeczywiście tak się stało... Twarz schyliła się i pocałowała żabkę... W tym momencie stała się ona piękną królewną stojącą u boku królewicza. Tak właśnie zaczął się nowy rozdział w życiu żabki.

"Zaklęta księżniczka" to obraz o wymiarach 80x100 cm z 2023 roku. Autorem pracy jest Paweł Zakrzewski.

Praca wykonana została w technice akryl. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.

Tematem tej pracy jest portret. Portret pojawił się w starożytności, już wtedy podejmując próby psychologicznego ukazania modela. Jako samodzielne dzieło sztuki powrócił dopiero w późnym średniowieczu.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Klimat obrazu opisać mozna jako: radość, żywiołowość. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.