Echo lodowych kryształów czasu, 2025

Echo lodowych kryształów czasu

Istnieją momenty, gdy rzeczywistość zastyga, skute lodem dni wydają się nie mieć końca, a czas przestaje płynąć. Wszystko zamiera w chłodnej ciszy – myśli, emocje, ruch. Przestrzeń wokół nas twardnieje jak lód, a my sami stajemy się jego częścią, uwięzieni w bezczasie.

A jednak pośród tej lodowej pustki istnieje światło. Ledwie dostrzegalne, ukryte gdzieś na granicy widzenia, ale niezaprzeczalne. Czy jest tylko odległym wspomnieniem ciepła, czy obietnicą przyszłości? Może to echo tego, kim byliśmy i kim możemy się stać, jeśli tylko znajdziemy w sobie odwagę, by ruszyć naprzód.

Każdy człowiek w pewnym momencie swojej drogi styka się z zimnym bezruchem. Ale nawet w najchłodniejszym krajobrazie światło nigdy nie gaśnie – trzeba tylko nauczyć się je dostrzegać. Obraz, który przypomina o tym, że w każdej zamarzniętej chwili drzemie potencjał odwilży. Idealny dla tych, którzy wiedzą, że lód to tylko tymczasowa iluzja, a prawdziwa podróż wciąż trwa.

"Echo lodowych kryształów czasu" - obraz jest dziełem z 2025 roku I charakteryzuje się wymiarem 50x50 cm. Autorem jest Sebastian Garyantesiewicz.

Praca wykonana została w technice akryl. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, inne, minimalizm, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający zasadę mimesis, a więc naśladownictwa natury. Intencją abstrakcjonistów nie jest odzwierciedlenie rzeczywistości w jej rzeczywistych kształtach, ale przekazywanie abstrakcyjnych pojęć i idei przy pomocy linii i oraz kolorów dzieła malarskiego. Minimalistycznymi obrazami są prace Marka Rothko, Kazimierza Malewicza oraz konceptualne kompozycje Zbigniewa Dłubaka i Romana Opałki. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy są abstrakcja, fantastyka, geometria, inne. Fantastyka jest bardzo szerokim pojęciem, pod którym sklasyfikowac możemy prace charakteryzujące się wykorzystaniem motywów I wizji futurystycznych, średniowiecznych, kosmicznych, elementów legend I podań. Geometria, która nadaje dziełom sztuki schematyczną estetykę opartą na relacjach między kształtami i kolorami. Najpopularniejszym autorem geometrycznych kompozycji był holenderski malarz Piet Mondrian związany z grupą De Stijl. Jego intelektualne prace szybko przeniknęły do wzornictwa dekoracyjnego jako czysto dekoracyjne wzory.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, niebieski, czarny. Dzięki białej barwie, praca będzie znakomitym dopełnieniem minimalistycznego, nowoczesnego wnętrza, jednocześnie zachowując równowagę między obiektem a przestrzenią. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, niepokój, radość, spokój, inne. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. Niepokój można osiągnąć poprzez kompozycje o złowieszczym charakterze w zestawieniu z czerwienią, czernią i szarością. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.