Prawdziwy kształt zaginionego światła , 2024

Prawdziwy kształt zaginionego światła

W przestrzeni między światłem a cieniem istnieje miejsce, które nie potrzebuje definicji – tylko cichej kontemplacji. „Prawdziwy kształt zaginionego światła” to opowieść o odkrywaniu tego, co zagubione, niewidoczne dla powierzchownych spojrzeń, ale zawsze obecne głęboko w nas.

Surrealistyczna kompozycja i abstrakcyjna prostota formy prowadzą widza w podróż ku wewnętrznym przestrzeniom. To nie tylko światło, które znika – to także to, co pozostaje po nim: cienie przeszłości, blaski wspomnień i nieme pytania o kierunek, w którym podążamy. Każdy kształt staje się symbolem, każdy odcień niesie emocję, a figura na płótnie – samotna, a jednocześnie pełna – zaprasza do refleksji nad własną podróżą.

Czerń boków podobrazia tworzy subtelną ramę, idealnie współgrającą z głębią kompozycji, dzięki czemu obraz nie wymaga dodatkowej oprawy. Wisi jak okno do innego świata, którego kontury dopiero zaczynamy rozumieć.

Ten obraz znajdzie swoje miejsce w przestrzeniach, gdzie cisza jest równie ważna jak słowa – w domach miłośników sztuki współczesnej, w gabinetach spragnionych refleksji, w miejscach, gdzie każda ściana opowiada historię. Czy jesteś gotów odkryć swój prawdziwy kształt w świetle tego obrazu?

Obraz o tytule "Prawdziwy kształt zaginionego światła " to praca z 2024 roku o wymiarach 50x70 cm. Jej autorem jest Sebastian Garyantesiewicz.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę akryl. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, inne, minimalizm, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający odzwierciedlenie rzeczywistości I w zamian przekazanie jej w postaci abstrakcyjnych pojęć i idei, miedzy innymi przy pomocy kolorów, kształtów I linii. Minimalistycznymi obrazami są prace Marka Rothko, Kazimierza Malewicza oraz konceptualne kompozycje Zbigniewa Dłubaka i Romana Opałki. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Tematem tej pracy są abstrakcja, człowiek, fantastyka, geometria, inne. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Obejmuje ona zarówno tematykę fantasy, ukazując baśniowe, nierealne postacie, przedmioty i zdarzenia, jak również fantastykę naukową, występującą często w ramach futurystycznych wizji artysty. Motywy geometryczne pojawiały się w sztuce całego świata od zamierzchłych czasów, głównie jako ornamenty. Możemy zobaczyć je więc na greckich wazach, inkaskich tkaninach czy ukraińskich wyszywanych koszulach. W sztuce stanowiły podstawowe formy wykorzystywane przez kubistów, minimalnistów i konceptualistów.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory pomarańczowy, żółty, czarny. Pomarańczowy, który jest ogromnie ceniony przez artystów z powodu przyciągania wzroku widza oraz swojego dwoistego charakteru: z jednej strony występuje w przyrodzie, z drugiej posiada dekoracyjną, syntetyczną energię. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnneCzarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, pasja, radość, spokój, inne. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.