Karmazynowy Dom Dywanowy, 2022

"Crimson Carpet House", 2022, acrylic & pearl on 3D canvas, 29x29cm - painted "en-plein air" at international art symposium from Grădina Botanică "Vasile Fati" Jibou, RO.
(...) Serge Vasilendiuc thoroughly investigate why and extract the geometric essence of dominant forms. He's not letting himself drew in the playful vibrations nets of the changing and unstable lights that surround robust forms of objects that make up the repertoire. The painter   subordinates those vibrations of changing lights, to the geometric construction rules of the panel, making it finally to witness a consolidation of constructive type of composition as a whole. The shadows become active participants in finalizing the painting structure. They are invested with expressive attributes itself... (Liviu Suhar)

"Karmazynowy Dom Dywanowy" - obraz jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 29x29 cm. Autorem jest Serge Vasilendiuc.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, technika własna. Farba akrylowa to farba, do produkcji której wykorzystuje się żywice poliakrylowe z cząsteczkami pigmentów. Początkowo, zwłaszcza w latach 50-tych w Stanach Zjednoczonych i Meksyku, wykorzystywano je w budownictwie do malowania elewacji budynków narażonych na morski klimat. Wkrótce zaczęły być stosowane również jako medium malarskie. Są łatwe w użyciu, szybkoschnące, zachowują żywe kolory przez długi czas; ponadto mogą być stosowane na różnych podłożach – płótnach, drewnie, płycie metalowej, szkle, papierze, kartonie. Akryle nie wymagają znajomości skomplikowanych technik, jak bywa to w przypadku farb olejnych, dlatego też stanowią doskonały wybór dla miłośników sztuki, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z malarstwem. Technika ta pozwala na nakładanie zarówno grubych warstw farby, jak i cienkich, laserunkowych. W zależności od stopnia rozcieńczenia farby wodą, akryle mogą występować w postaci żelu w tubce, sprayu, płynu. Są najpopularniejszym rodzajem farby malarskiej, stosowanej między innymi przez Davida Hockneya, Jeana-Michela Basquiata, Andy’ego Warhola, Edwarda Dwurnika, Tadeusza Dominika czy Jana Dobkowskiego. Jest to technika zależna od osobistych artystycznych preferencji artysty: unikatowa i oryginalna. Obejmuje nie tylko sposób mieszania farb i odczynników chemicznych, ale również rodzaj opracowania powierzchni oraz specyficzny gest malarski i rzeźbiarski.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, minimalizm, pop-art, surrealizm. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Eksperymenty minimalistyczne bywają określane jako protoinstalacje ze względu na fakt, iż proponowały nowe podejście do związku przedmiotu z przestrzenią dzieła, stając się jej nierozerwalną częścią. Mimo skojarzeń z kulturą amerykańską, pop-art tworzono również w Polsce, choć nie rozwinął się ze względu na czynniki polityczno-ekonomiczne (pop-art funkcjonował w ramach kapitalizmu). W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Przewodnie tematy pracy to: architektura, fantastyka, geometria, pejzaż. Architektura, która przedstawia zazwyczaj budynki i trójwymiarowe obiekty. Jest jednym z ulubionych motywów malarzy holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku. Dzięki zachowanym pracom z tamtego okresu, jestesmy w stanie rekonstruować wygląd miast i poznawać sposób funkcjonowania społeczeństw. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu. Motywy geometryczne pojawiały się w sztuce całego świata od zamierzchłych czasów, głównie jako ornamenty. Możemy zobaczyć je więc na greckich wazach, inkaskich tkaninach czy ukraińskich wyszywanych koszulach. W sztuce stanowiły podstawowe formy wykorzystywane przez kubistów, minimalnistów i konceptualistów. Pejzaż o znaczeniu symbolicznym i nastrojowym pojawił się po raz pierwszy u tajemniczego artysty włoskiego renesansu zwanym Giogrione, w XIX wieku był chętnie podejmowany przez impresjonistów, a później postimpresjonistów i fowistów.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory czerwony, zielony, fioletowy, złoty, wielokolorowy. Kolor czerowny należy wprowadzać do przestrzeni wymagających dynamicznego motywu wizualnego. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Wraz z odcieniami beżu barwa fioletowa daje połączenie idealne, dlatego często jest wykorzystywany przez artytów secesyjnych do malowania kwiatów rozkwitających na kremowym tle. Kolor złoty oznacza sferę niebiańską, władzę oraz luksusPrace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, radość, żywiołowość. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.