Blue Sky 9, 2022

Cykl miniaturowych pejzaży Szymona Ćwiklińskiego można postrzegać jak zbiór malarskich preludiów, które dotykają różnych motywów związanych z pejzażem. Malując na małych formatach artysta tworzy oryginalny notatnik, w którym zatrzymuje ulotne chwile, subiektywne doznania, pomysły, by być może kiedyś jeszcze do nich wrócić. Prace młodego twórcy, powstające w technice akrylowo-olejnej, starają się przekazać odbiorcy poczucie zjednoczenia z przyrodą, a nawet swoistego zanurzenia w niej. Są próbą ukazania piękna krajobrazu w sposób niezwykle syntetyczny i pomysłowy. Niemal w każdej pracy dostrzegamy dominantę nieba nad nisko osadzonym horyzontem. Tak ukształtowana perspektywa wzmacnia wrażenie, jakie zazwyczaj wywierają na nas pejzaże, zwłaszcza te górskie. Światło zostało przedstawione przy pomocy przenikających się subtelnych zestawów barw ciepłych i zimnych. I to właśnie światło oraz sposoby jego przedstawienia zdają się być dla twórcy najważniejsze. To jemu podporządkowany został temat. Autor cyklu zapytany o ideę, jaka mu przyświecała, odpowiada: Starałem się uchwycić bursztynowe odcienie powietrza, powietrzne kolory, fenomen brzasku. I po chwili dodaje: Dążę do namalowania impresji atmosferycznej, rozproszonego światła, płynnej harmonii i jej urzeczywistnienia. Zadanie, którego podjął się malarz, wydaje się niemal niemożliwe. Wydaje się, bo przecież subiektywizm sztuki pokonuje różne granice. Przekonywał nas o tym między innymi także William Turner, którego twórczość zawsze była bliska Szymonowi Ćwiklińskiemu.

 Pejzaże prezentowane w cyklu tchną łagodnym światłem, ale nie są monotonnymi, statycznymi wizjami krajobrazu. Balansują na cienkiej granicy realistycznych skojarzeń i abstrakcji, ale rzadko ją przekraczają. Są często dynamiczne. Emanuje z nich dobra energia. Zaciekawiają swoją formą i fakturą. Impastowe pociągnięcia pędzla wydobywają detale faktury stworzone wcześniej przez farby akrylowe i zamieniają niektóre z nich w elementy pejzażu.

"Blue Sky 9" - obraz jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 36x15 cm. Autorem jest Szymon Ćwikliński.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, olej. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płyta.

Artysta wykonał obraz w stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.

Tematyka pracy to pejzaż, który w przeszłości był jednym z głównych wątków podejmowanych w Akademiach Malarstwa i Rzeźby. Początkowo funkcjonował w mitologicznym, alegorycznym kontekście. Jego potencjał odkryli niemieccy romantycy, którzy za pośrednictwem natury odzwierciedlali marzenia i niepokoje człowieka.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory pomarańczowy, niebieski, różowy. Barwa pomarańczowa dobrze sprawdzi się w jasnej przestrzeni, wymagającej ożywienia i wprowadzenia centralnego elementu dla wystroju wnętrza. Niebieski, który ceniony jest przez terapeutów z powodu właściwości uspokajających. Dobrze sprawdza się w sypialni i wszędzie tam, gdzie mamy ochotę się odprężyć.

Klimat obrazu opisać mozna jako: radość, spokój. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.