DZIEWCZYNA IKARA III, 2021

DZIEWCZYNA IKARA III

I poleciała...
Subtelna i delikatna niczym wróżka, a może ważka...
DZIEWCZYNA IKARA doskonała niczym forma koła będącego jej wszechświatem, w którą została wpisana.
Jak myślisz, czy gdyby Ikar miał ją za towarzyszkę jego historia potoczyłaby się inaczej?
Hmm...
Dziewczyna Ikara dziś swą opowieść może snuć dla Ciebie.

Praca wykonana w technice utwardzanej tkaniny, dzięi czemu rzeźba jest stosunkowo lekka, a jednocześnie trwała.

Wykonana z dużą starannością i dbałością o detale.

Ze względu na zastosowaną technike praca wykonana jest w pojewdynczym egzemplarzu.

Sygnowana z boku u na spodzie podstawy.

"DZIEWCZYNA IKARA III" - rzeźba jest dziełem z 2021 roku I charakteryzuje się wymiarem 24x27 cm. Autorem jest Anna Perek-Sobierajska.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: technika własna, żywica, inne. Jest to indywidualna technika artystyczna, opracowywana w konkretnym warsztacie twórczym i dostosowana do potrzeb i wizji artysty. Żywica to naturalny plaster produkowany przez komórki wydzielnicze drzew do zakrywania ich ran powstałych na skutek mechanicznych uszkodzeń. Możemy również wyróżnić żywice syntetyczne, produkowane w celu wytworzenia przez nich nietopliwych i nierozpuszczalnych materiałów. Rodzajem żywicy syntetycznej jest żywica epoksydowa, wykorzystywana w sztuce jako materiał malarski. Pozwala ona na uzyskanie barwnych kompozycji, poprzez rozlewanie tej substancji na płasko położonym płótnie (żywica bowiem ściekłaby ku dołowi na sztaludze w czasie procesu twórczego). Ze względu na gęstość i lepkość materiału, do rozprowadzania żywicy nie używa się typowych narzędzi malarskich, takich jak pędzle. Żywicę epoksydową wykorzystuje się również do odlewów rzeźbiarskich przy pomocy formy silikonowej. Dzięki swoim właściwościom, żywica pozwala na odtworzenie nawet najdrobniejszych szczegółów zawartej w formie odlewniczej. Żywica syntetyczna, takie jak wspomniana wyżej epoksydowa czy alkidowa i silikonowa, stanowią ważny składnik farb akrylowych, będąc spoiwem malarskim.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, minimalizm. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych.

Przewodni temat pracy to człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor szary. Dużą zaletą szarości jest jej uniwersalność, dlatego sprawdzi się zarówno we wnętrzach nowoczesnych jak i staroświeckich.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako spokój, żywiołowość. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.