Podwójna żółcień, 1990

Kompozycja szklana-wolno ksztaltowana,z trzema aplikacjami w dolnej części pracy.

Rzeźba o tytule "Podwójna żółcień" to praca z 1990 roku o wymiarach 12. 4x19 cm. Jej autorem jest Jan Siedlecki.

Dzieło zostało wykonane w technice szkło. Jest to materiał, którego głównym składnikiem jest tlenek krzemu. Szkło otrzymuje się, topiąc ze sobą piasek kwarcowy, węglan wapnia i węglanu sodu w wysokiej temperaturze. Biorąc pod uwagę skład chemiczny, możemy wyróżnić szkło potasowe, sodowe, kwarcowe czy borowo-krzemowe; każdy rodzaj szkła ma określone właściwości i wynikające z nich zastosowanie. W sztuce, szkło odegrało ogromną rolę w produkcji szklanych wyrobów rzemiosła artystycznego, witraży oraz malarstwa na szkle.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu ekspresjonizm. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości.

Tematyka pracy to martwa natura. Jest to temat popularny w sztukach plastycznych po dziś dzień, choć jego największa kariera przypadła na czasy holenderskiego baroku, kiedy kompozycje z owoców, warzyw i kwiatów były dowodem na doskonały warsztat artystyczny twórcy.

"Podwójna żółcień" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: żółty, wielokolorowy. Żółty, który często wykorzystywano w impresjonistycznych obrazach do podkreślenia elementów garderoby, nieba, kwiatów oraz zbóż. Barwa ta rozświetla kompozycję, nadając jej delikatnego charakteru. Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.