Interfatum (dyptyk ), 2024

Rzeźba  z brazu "Interfatum"  numerowana sygnowana seria 1/6

 to dzieło, które z finezją łączy nowoczesne koncepcje artystyczne z klasycznymi tradycjami rzeźbiarskimi.

Wykonana z brązu i mająca wysokość 70 cm, dwie odzielne czesci któr morzna rozdzielić i każda morze stanowić osobną rzezbę 70 cm.

Dwie połączone popiersia, ukierunkowane na siebie, manifestują intymność i emocjonalną intensywność, przypominając o archetypicznych więziach międzyludzkich. Ta wizualna narracja odzwierciedla duchowe zjednoczenie dwóch dusz, które w swej wędrówce przez inkarnacje poszukują siebie nawzajem. "Interfatum" staje się zatem medytacją nad cyklem życia, reinkarnacją oraz poszukiwanie bliskości w wielowymiarowej rzeczywistości.

Forma rzeźby jest wyrafinowana, a jednocześnie nowoczesna, w pełni oddająca ducha współczesnej sztuki. Artysta, z mistrzowską precyzją, nawiązuje do klasycznych kanonów, wprowadzając jednocześnie innowacyjne elementy interpretacyjne. Gładkie linie, harmonijnie zakrzywione kontury oraz starannie wyrzeźbione detale współtworzą dynamiczny dialog między postaciami, co nadaje dziełu wrażenie ruchu i życia.

"Interfatum" nie tylko przyciąga wzrok, ale także prowokuje do głębszej refleksji nad naturą miłości, więzi oraz poszukiwaniu sensu w nieustannym cyklu egzystencji. Ta rzeźba, jako pomnik duchowej jedności, zaprasza widza do osobistej interpretacji i emocjonalnego zaangażowania, co czyni ją fundamentalnym punktem odniesienia w kontekście współczesnej sztuki rzeźbiarskiej.

"Interfatum" - rzeźba jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 60x70 cm. Autorem jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technice brąz. Jest to materiał wykorzystywany do tworzenia rzeźb w technice odlewniczej, doskonale znany już w starożytności w okresie zwanym „epoką brązu”. Jest to stop miedzi i cyny lub innych metali, który swą nazwę bierze od antycznego miasta Brundisium na terenie dzisiejszych Włoch. Brąz wykorzystywany był do odlewania narzędzi rolniczych i rzemieślniczych oraz krążków, na których następnie wybijano pierwsze pieniądze. Jako technika artystyczna pojawiła się w już w okresie archaicznym w antycznej Grecji, Egipcie, Persji i całej Azji Mniejszej. Do odlewania rzeźb z brązu na tzw. Wosk tracony używano glinianych i gipsowych form, których kształt uzyskiwano na skutek oklejania ich wokół woskowego prototypu rzeźby. Wosk usuwano za pomocą temperatury, zaś do formy wlewano masę brązową, którą po stężeniu obłupywano z zewnętrznej glinianej skorupy i w ten sposób uzyskiwano rzeźbę. Od czasów antycznych technika ta była udoskonalana i swoją popularność utrzymuje aż do dziś. Najsłynniejszymi rzeźbami z brązu są „Woźnica z Delf”, „Dawid” Donatella, „Perseusz z głową Meduzy” Celliniego, „Myśliciel” Rodina czy Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie autorstwa Wacława Szymanowskiego.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, hiperrealizm, surrealizm. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości. Ważnym dla hiperrealizmu momentem była wystawa „Documenta 5” w Kassel w Niemczech Zachodnich w 1972 roku. Surrealizm, który narodził sie latach 20-tych we Francji, charakteryzował się wykorzystaniem szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży. W malarstwie często nawiązywali do prymitywizmu czy realizmu, poddając go deformacji.

Tematem tej pracy są akt, człowiek. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, niebieski, czarny. Zielony, który przywołuje na myśl naturę, działa uspokajająco i wprowadza beztroską atmosferę. Z drugiej strony wibrujące odcienie zieleni pomagają zwiększyć naszą kreatywność. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuCzarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, radość, spokój, żywiołowość. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. To pozytywne uczucie tworzy się pod wpływem oglądania kompozycji przedstawiających zabawne lub przyjemne chwile oraz szeroką paletę barwną, w której dominują zielenie, żółcienie, błękity, czerwienie. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.