Inwocatio Apocalypsis, 2024

Inwocatio Apocalypsis (Diptych) Blue Gold

Specjalna wersja galwanizowana niebieskim metalem i złotem. Składa się z dwóch oddzielnych monolitów odlewów brązowych pozłacanych, ale pasujących do siebie elementów - dwóch monumentalnych, mitycznych głów. Gdy te dwie części są połączone, tworzą nową, wspólną formę, która budzi w obserwatorze mieszane uczucia. Rzeźby mogą być rozdzielone, aby mieć 2 oddzielne części, lub połączone, aby utworzyć 3 oddzielne abstrakcyjne formy razem.

Z jednej strony te imponujące, majestatyczne głowy z nadludzkimi cechami emanują siłą i niezachwianą mocą. Ich monumentalny charakter sugeruje, że mogą reprezentować siły wyższego rzędu, a nawet boskie lub kosmiczne. Połączone razem tworzą obraz jedności i harmonii, symbolizując potencjał do transformacji lub nawet odrodzenia.

Jednak samo połączenie tych dwóch elementów również budzi niepokój. Wydają się one zwiastować nadchodzące zmiany, być może trudne lub nawet katastrofalne. Ich połączona forma zdaje się zwiastować apokalipsę lub wielką transformację. Obserwatorzy mają nieodpartą wrażenie, że świadczą czegoś o ogromnym znaczeniu, czegoś, co zwiastuje nadejście czegoś niezwykle doniosłego - czy to dobrego, czy złego.

Ta rzeźba skłania widza do refleksji nad cyklami zmian, które przenikają ludzką egzystencję. Zachęca do głębszego rozważania charakteru zmiany - czy jest ona konieczna i nieunikniona, a może nawet niebezpieczna? Pozostawia obserwatora w stanie dezorientacji, konfrontując go z ambiwalencją wobec sił, które mają moc kształtowania ludzkiego przeznaczenia.

"Inwocatio Apocalypsis" - rzeźba jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 40x50 cm. Autorem jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technice brąz. Jest to medium doskonale znane w sztuce od czasów starożytnych, nadając nazwę „epoce brązu”. Brąz jest stopem różnych metali (najczęściej są to miedź i cyna), który wykonywano w antycznym mieście Brundisium na terenie dzisiejszej Italii. Posiadał szerokie zastosowanie: poprzez technologię odlewu stosowano go do produkcji narzędzi rolniczych, rzemieślniczych czy pierwszych pieniędzy; w okresie archaicznym w Grecji, jak i w starożytnym Egipcie, Persji i całej Azji Mniejszej, był materiałem wykorzystywanym w celach artystycznych do tworzenia rzeźb. W tym celu opracowano technikę „na wosk tracony”, polegającą na oklejaniu woskowej rzeźby gipsem lub gliną, a następnie zastąpieniu warstwy wosku przez twarda i wytrzymałą warstwę brązu. Technika ta, choć znacznie zmodyfikowana, wciąż cieszy się popularnością w świecie artystycznym. Słynnymi przykładami rzeźb z brązu są „Woźnica delfijski”, „Dawid” Donatella, „Myśliciel” Rodina i Pomnik Chopina projektu Wacława Szymanowskiego.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający odzwierciedlenie rzeczywistości I w zamian przekazanie jej w postaci abstrakcyjnych pojęć i idei, miedzy innymi przy pomocy kolorów, kształtów I linii. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, fantastyka. Wśród aktów możemy wyróżnić estetyczne przedstawienia piękna ludzkiego ciała, wizerunki zaangażowane w kwestie społeczno-polityczne czy również takie obrazy i rzeźby, które są nośnikami symbolicznych, a zczasem mistycznych znaczeń. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Fantastyka jest bardzo szerokim pojęciem, pod którym sklasyfikowac możemy prace charakteryzujące się wykorzystaniem motywów I wizji futurystycznych, średniowiecznych, kosmicznych, elementów legend I podań.

"Inwocatio Apocalypsis" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: żółty, niebieski, złoty. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnneBłękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuZłoty, który kojarzy się zarówno z blichtrem, przepychem, jak również z elegancją i wytwornością. W zależności od ilości złota na obrazie i rzeźbie, wprowadza grę z naturalnym światłem padającym na pracę.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, niepokój, pasja, spokój. Melancholia, która była szczególnie popularna w malarstwie końca XIX wieku, kiedy nasiliły się tendencje dekadenckie oraz katastroficzne. Niepokój, który osiągany był przez artystów poprzez przywoływanie tematów śmierci, niebezpieczeństwa, strachu, ucieczki, sennych koszmarów. Szczególnie niepokojące są prace Francisca Goi, Arnolda Böcklina czy Williama Blake’a. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.