Maleficus Sanguis, 2023

Ta niezwykła rzeźba żywiczna autorstwa Krzysztofa Płonki

Wchodząc w kontakt z tą niezwykłą pracą, mamy wyraźne wrażenie, że stajemy przed sztuką obcej cywilizacji - kultury, której kosmologia i sposoby wyrazu są w znacznym stopniu oddalone od naszych własnych. Dziwnie organiczne, biomorficzne kształty rzeźby zdają się przeczyć znajomym prawom natury, jakby przechwytując energię jakiejś pierwotnej, kosmicznej siły.

A jednak w kompozycji pracy niewątpliwie obecna jest elegancja i wdzięk. Dynamiczne współgranie światła i cienia, delikatna równowaga przestrzeni pozytywowej i negatywowej - wszystkie te elementy łączą się, tworząc głęboko fascynujące doświadczenie wizualne. Wyczuwa się obecność wyrafinowanej, artystycznej inteligencji, nieskrępowanej konwencjonalnymi pojęciami formy i funkcji.

Istotnie, "Maleficus Sanguis" przywołuje sferę, w której materia i niematerialność, przyroda i nadprzyrodzoność, łączą się w zniewalającą syntezę. To dzieło, które zdaje się sięgać do ukrytych nurtów ludzkiej psychiki, budząc uśpione archetypy i kwestionując nasze najbardziej podstawowe założenia na temat natury rzeczywistości.

Patrząc na tę enigmatyczną rzeźbę, jesteśmy zmuszeni porzucić nasze wcześniejsze wyobrażenia i otworzyć się na zawarte w niej tajemnice. To właśnie w swojej dziwności zaprasza nas do poszerzenia granic naszej percepcji, do wykroczenia poza granice znanego i objęcia cudownego, niezwykłego, zupełnie obcego.

"Maleficus Sanguis" - rzeźba jest dziełem z 2023 roku I charakteryzuje się wymiarem 17x40 cm. Autorem jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technice żywica. Jest to materiał występujący zarówno w środowisku naturalnym, jak i produkowany syntetycznie. Naturalna żywica stanowi wydzielinę drzew iglastych, będąc opatrunkiem na wszelkie urazy mechaniczne drzewa. Z kolei wśród żywic syntetycznych możemy wymienić m. In. Żywicę epoksydową, alkidową i silikonową, które stanowią jeden ze składników farb akrylowych. Żywicy epoksydowej używa się ponadto do tworzenia obrazów z abstrakcyjnymi plamami, powstałymi poprzez rozlewanie tej substancji na płótnie. Ze względu na dużą gęstość żywicy, niemożliwe jest używanie pędzli malarskich do jej opracowania, a raczej działanie wykorzystujące prawo grawitacji. Żywicę epoksydową wykorzystują również rzeźbiarze do wykonywania odlewów przy pomocy silikonowej formy.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli ekspresjonizm, figuratywne, minimalizm, pop-art. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki. Eksperymenty minimalistyczne bywają określane jako protoinstalacje ze względu na fakt, iż proponowały nowe podejście do związku przedmiotu z przestrzenią dzieła, stając się jej nierozerwalną częścią. Ważnymi postaciami dla rozwoju pop-artu byli członkowie brytyjskiej Independent Group, przede wszystkim Richard Hamilton, oraz amerykańscy artyści tacy jak Roy Lichtenstein, Robert Rauschenberg, Andy Warhol.

Tematem tej pracy są abstrakcja, akt, architektura, człowiek. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Architektura, która pozwala przenieść trójwymiarowe obiekty na dwuwymiarowe podłoże malarskie. Stanowiła ona jeden z ulubionych motywów malarskich artystów holenderskich, włoskich i francuskich w XVII i XVIII wieku, dzięki którym dziś możemy zrekonstruować wygląd oraz sposób funkcjonowania dawnych siedzib ludzkich. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: złoty, czarny. Kolor złoty oznacza sferę niebiańską, władzę oraz luksusCzarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, niepokój, pasja. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością.