Malum Regem, 2022

Malum Regem" - Rzeźba z Żywicy 40 cm / 25 / 20 cm

Ta fascynująca rzeźba z żywicy autorstwa artysty Krzysztofa Płonki ucieleśnia ludzką egzystencję we wszystkich jej zawiłościach i tragizmie. Dzięki brutalistycznemu, archaicznemu językowi formalnym wyraża ona cierpienie, które towarzyszy ludzkości od zarania dziejów.

Potężna, monolityczna figura zdaje się manifestacją starożytnych, kosmicznych sił. Jej kątowata, prymitywna forma nieuchronnie wywołuje skojarzenia z neolitycznymi idolami i totemami - wyrazem epoki, gdy człowiek był jeszcze bezpośrednio na łasce natury.

Jednocześnie ta rzeźba promieniuje fascynującą ambiwalencją. Pod powierzchnią surowych, archaicznych form wyczuwa się wewnętrzną dynamikę, energię dotykającą samych podstaw ludzkiej egzystencji. Twarz, oscylująca między maską a ludzkim obliczem, wydaje się naznaczona cierpieniem, bólem i rozpaczą - a zarazem tchnieniem transcendencji.

Rzeczywiście, "Malum Regem" może być interpretowany jako swego rodzaju "lustro duszy", odzwierciedlające pełnię ludzkiego doświadczenia. Od pierwotnej walki o przetrwanie po egzystencjalne udręki współczesności - wszystko to znajduje wyraz w tej rzeźbie. A jednak jej imponująca obecność wskazuje również na możliwość przezwyciężenia cierpienia, wzniesienia się na sferę ponad profanum.

Zatem ta rzeźba z żywicy rozwija fascynującą napięcie między archaizmem a nowoczesnością, między immanencją a transcendencją. Wyzwala ona widza do refleksji nad otchłaniami i agonią ludzkiej egzystencji - i jednocześnie do odkrywania momentów wzniosłości i odkupienia, skrytych w jej wnętrzu.
 
Share
 

"Malum Regem" to rzeźba o wymiarach 20x40 cm z 2022 roku. Autorem pracy jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technice żywica. Jest to materiał występujący zarówno w środowisku naturalnym, jak i produkowany syntetycznie. Naturalna żywica stanowi wydzielinę drzew iglastych, będąc opatrunkiem na wszelkie urazy mechaniczne drzewa. Z kolei wśród żywic syntetycznych możemy wymienić m. In. Żywicę epoksydową, alkidową i silikonową, które stanowią jeden ze składników farb akrylowych. Żywicy epoksydowej używa się ponadto do tworzenia obrazów z abstrakcyjnymi plamami, powstałymi poprzez rozlewanie tej substancji na płótnie. Ze względu na dużą gęstość żywicy, niemożliwe jest używanie pędzli malarskich do jej opracowania, a raczej działanie wykorzystujące prawo grawitacji. Żywicę epoksydową wykorzystują również rzeźbiarze do wykonywania odlewów przy pomocy silikonowej formy.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: ekspresjonizm, figuratywne, hiperrealizm, realizm. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Z jednej strony hiperrealiści podziwiani są za perfekcyjny warsztat technicznyJest to kierunek obecny w sztuce od XVII wieku, zaś od lat 70-tych powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe oddanie rzeczywistych form wizualnych.

Przewodnie tematy pracy to: architektura, człowiek, fantastyka. Architektura występowała w sztuce już w czasach starożytnych, kiedy wielkie budowle miejskie przedstawiano głównie w konteście propagandy cesarskiej. Wraz z udoskonaleniem się warszatu artysty w renesansie, została ona poddana prawom perspektywy, tworząc iluzjonistyczne tło dla przedstawień religijnych i mitologicznych. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Fantastyka, która charakteryzuje się wykorzystaniem motywów sennych, nierealnych oraz baśniowych. Może ona przyjmować formy odnoszące się literackich toposów, wizji futurystycznych czy indywidualnych fantazji autora.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, złoty. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Kolor złoty kojarzy się z bizantyjskim przepychem, dlatego będzie dla naszego wnętrza jak biżuteria.

Klimat rzeźby opisać mozna jako: depresja, melancholia, niepokój, pasja, radość, spokój. Uczucie depresji w przeszłości łączyło się z dziełami ekspresjonistów niemieckich oraz sztuce powstającej po konfliktach zbrojnych, kiedy artyści podejmowali wątki osamotnienia, odrzucenia i kryzysu egzystencjalnego. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. Niepokój może łączyć się z dziełami sztuki przedstawiającymi stworzenia jak z koszmaru sennego bądź poprzez psychodeliczne, niefiguratywne kompozycje oddziałujące na naszą podświadomość. Z nastrojem tym kojarzą się ciepłe kolory, takie jak czerwienie i pomarańcze oraz tematy związane z uczuciami i zmysłowością. Radość, którą wywołują jasne kolory, dekoracyjne linie i motywy takie jak ludzie, natura oraz zwierzęta. Spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.