Umbrae Vorax, 2022

"Umbrae Vorax" - Rzeźba z Żywicy 40 cm /25 /20

Autorem tego niezwykłego dzieła jest Krzysztof Płonka. Ta rzeźba wyraźnie nosi piętno artystycznej wizji mistrza Zdzisława Beksińskiego - w swojej monumentalnej, doskonałej formie, emanującej tajemniczą, a jednak fascynującą aurą.

Ta unikalna rzeźba jest prawdziwą emanacją starożytnej, sakralnej sfery ezoterycznych misteriów. Choć z pozoru przybiera formę archetypowej twarzy ludzkiej, jej monumentalna, doskonała bryła zawiera serię enigmatycznych, przepuszczających powietrze otworów.

Gdy podmuchy wiatru przenikają przez te mistyczne otwory, uwalniają one fascynująco niepokojące, medytacyjne dźwięki. Ta osobliwa "rezonans dźwiękowy" nadaje temu nadzwyczajnemu stworzeniu wrażenie ożywionego artefaktu, jakby emanującego obcą, kosmiczną energią.

"Umbrae Vorax" jest w istocie zręcznym monumentem, wykraczającym poza horyzont tradycyjnej rzeźby. Transcendując materialne ograniczenia medium, to dzieło jawi się jako niemal nadludzka manifestacja idealnej harmonii i estetycznej doskonałości. Jednocześnie jednak niepokoi nas swoją tajemniczą, niemal demoniczną aurą - jakby pod postacią tej wzniosłej, hieratycznej formy kryła się jakaś starożytna, transgresywna moc.

Ta zdumiewająca synteza boskiego i demonicznego, sacrum i profanum, tworzy wokół tej rzeźby aurę nadzwyczajnej, metafizycznej fascynacji. "Umbrae Vorax" odrywa nas od codziennego życia, by wciągnąć w wir mistycznej, ponadczasowej kontemplacji. Zanurzając widza w nurcie transcendentnych doświadczeń, to dzieło otwiera drzwi do nowych, zapierających dech w piersiach horyzontów estetycznej i duchowej transgresji.

"Umbrae Vorax" to rzeźba o wymiarach 18x40 cm z 2022 roku. Autorem pracy jest Krzysztof Płonka.

Dzieło zostało wykonane w technikach: kamień, żywica. Żywica to naturalny plaster produkowany przez komórki wydzielnicze drzew do zakrywania ich ran powstałych na skutek mechanicznych uszkodzeń. Możemy również wyróżnić żywice syntetyczne, produkowane w celu wytworzenia przez nich nietopliwych i nierozpuszczalnych materiałów. Rodzajem żywicy syntetycznej jest żywica epoksydowa, wykorzystywana w sztuce jako materiał malarski. Pozwala ona na uzyskanie barwnych kompozycji, poprzez rozlewanie tej substancji na płasko położonym płótnie (żywica bowiem ściekłaby ku dołowi na sztaludze w czasie procesu twórczego). Ze względu na gęstość i lepkość materiału, do rozprowadzania żywicy nie używa się typowych narzędzi malarskich, takich jak pędzle. Żywicę epoksydową wykorzystuje się również do odlewów rzeźbiarskich przy pomocy formy silikonowej. Dzięki swoim właściwościom, żywica pozwala na odtworzenie nawet najdrobniejszych szczegółów zawartej w formie odlewniczej. Żywica syntetyczna, takie jak wspomniana wyżej epoksydowa czy alkidowa i silikonowa, stanowią ważny składnik farb akrylowych, będąc spoiwem malarskim.

Artysta wykonał rzeźbę w stylach: ekspresjonizm, figuratywne, minimalizm, surrealizm. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych. Surrealiści korzystali z szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży.

Tematem tej pracy są akt, człowiek, fantastyka. Wśród aktów możemy wyróżnić estetyczne przedstawienia piękna ludzkiego ciała, wizerunki zaangażowane w kwestie społeczno-polityczne czy również takie obrazy i rzeźby, które są nośnikami symbolicznych, a zczasem mistycznych znaczeń. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu.

Autor rzeźby wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory złoty, wielokolorowy. Złoty, który kojarzy się zarówno z blichtrem, przepychem, jak również z elegancją i wytwornością. W zależności od ilości złota na obrazie i rzeźbie, wprowadza grę z naturalnym światłem padającym na pracę. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.

Klimat rzeźby opisać mozna jako: depresja, melancholia, niepokój, pasja. Nastroj ten dominuje w kompozycjach pozbawionych żywiołowych kolorów, ukazujących ciemne strony rzeczywistości. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. Niepokój jest osiągana przez dzieła sztuki oddziałujące na świadomość poprzez lęki pierwotne, np. Kompozycje ukazujące trudną do zidentyfikowania postać, stworzenia bez twarzy, ciemne kolory. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż.