#64 „Ostatnia Nadzieja”, 2022

Wraz z ostatnia wystawą zaprezentowałem styl który postaram się pielęgnować. Od teraz każda rzeźba będzie posiadała elementy złoceń. Ta rzeźba powstała w celu zwrócenia uwagi na przyrodę, która nas otacza. Przecież bez niej nie było by nas. Żyjemy w świecie w którym często nie myślimy o kwestiach zupełnie fundamentalnych. A jakże dla naszej egzystencji jest to ważne i istotne.

" #64 „Ostatnia Nadzieja”" - rzeźba jest dziełem z 2022 roku I charakteryzuje się wymiarem 32x51 cm. Autorem jest Mariusz Potyszka.

Dzieło zostało wykonane w technice ceramika. Jest to technika, która polega na zmieszaniu ze sobą gliny, kwarcu, kaolinu i tlenków pierwiastków, uformowaniu dowolnego kształtu a następnie wypaleniu go w wysokiej temperaturze w specjalnym piecu. Ceramika znana jest ludzkości od czasów paleolitu, o czym świadczą odkrycia archeologiczne. Najszlachetniejszym rodzajem ceramiki była chińska porcelana, która pojawiła się tam w VII wieku, zaś w Europie receptura ta pozostawała zagadką aż do XVIII wieku. Wcześniejsze europejskie próby ceramiczne skutkowały wynalezieniem fajansu, z którego słynęły holenderskie manufaktury. Polskimi wytwórniami ceramicznymi są Ćmielów, Włocławek, Bolesławiec, Wałbrzych, Łubań. Ceramika posiada szerokie zastosowanie: wyrabia się z niej zastawy stołowe, lichtarze, świeczniki, wazony, kafle ścienne i piecowe, reliefy i rzeźby. Artystami tworzącymi w tej technice byli Alina Szapocznikow, Igor Mitoraj, Bolesław Biegas, Stanisław Sikora.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, inne. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty.

Tematyka pracy to człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

" #64 „Ostatnia Nadzieja”" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, złoty. Biały, który jest stosowany w malarstwie między innymi w celu wizualnego zmiękczenia kompozycji oraz nadania jej subtelnego charakteru. Złoty, kóry dominował w sztuce rusko-bizantyjskiej oraz w sakralnych dziełach od średniowiecza po barok. Może być również stosowany do stworzenia atmosfery oniryzmu, elegancji i wytworności.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, spokój, inne. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Spokój, łączący się z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki i jest osiągany poprzez minimalistyczne kompozycje bądź też stonowaną kolorystykę.