Helena, 2004

"Helena" to rzeźba o wymiarach 56x179 cm z 2004 roku. Autorem pracy jest Stanisław Wysocki.

Dzieło zostało wykonane w technice brąz. Jest to stop znany od czasów antycznych, który nadał nazwę całej epoce brązu. Podstawowymi składnikami brązu są miedź i cyna, choć stosuje się również inne metale. Stop ten swoją nazwę zawdzięcza miejscowości Brundisium na terenie Italii, które stało się centrum wytwórstwa brązu. Techniką odlewniczą wykonywano z niego narzędzia dla rolników i rzemieślników, ale stał się również popularny jako materiał artystyczny. Już w okresie archaicznym w Grecji oraz w antycznym Egipcie, Persji czy Azji Mniejszej, za pomocą metody „na wosk tracony” uzyskiwano brązowe rzeźby. Technika „na wosk tracony” polega na otoczeniu woskowej rzeźby gliną lub gipsem, wytraceniu wosku poprzez wysoką temperaturę oraz wlaniu na jej miejsce rozgrzanego brązu, a następnie usunięciu glinianej lub gipsowej formy. Technika ta funkcjonuje w świecie artystycznym do dziś, choć oczywiście uległa udoskonaleniu. Najsłynniejsze rzeźby z brązu wykonywali Cellini, Donatello, August Rodin, zaś w Polsce Bolesław Biegas i Wacław Szymanowski.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, figuratywne. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, akt, człowiek. Jest to przedstawienie nagiej postaci ludzkiej, podejmujące wątek estetyczny, zmysłowy czy krytyczny. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: brązowy, złoty. Kolor brązowy idealnie współgra z beżem i błękitem, nadając kompozycji charakteru kontemplacyjnego. Kolor złoty kojarzy się z bizantyjskim przepychem, dlatego będzie dla naszego wnętrza jak biżuteria.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako niepokój, żywiołowość. Niepokój może łączyć się z dziełami sztuki przedstawiającymi stworzenia jak z koszmaru sennego bądź poprzez psychodeliczne, niefiguratywne kompozycje oddziałujące na naszą podświadomość. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.