Święty chleb, 1960

Władysław Hasior, Święty chleb
Mimo nazywania Hasiora „polskim Rauschenbergiem”, artysta nigdy nie czuł się twórcą nowoczesnym; jego asamblaże pojawiające się na polskiej scenie artystycznej od lat 60-tych, poszukują raczej języka uniwersalnego, który wyraża się kategoriami zakorzenionymi w kulturze. Władysław Hasior, jako samotnik wśród boomu grup artystycznych, nie wyznawał schematu mistrz-uczeń: swoje początki artystyczne wspominał jako majsterkowanie Janka Muzykanta. Być może to dlatego jego sztuka wyrasta z ludowych, peryferyjnych dla myśli zachodniej skojarzeń: domowych kapliczek, chleba, ognia, koronek, wiejskich obrazów wotywnych, narodowej martyrologii.
Zwłaszcza cykle „chlebowe” odnoszą nas do najprostszych artefaktów codzienności, które po złożeniu w jedną strukturę, wzmacniają swoje znaczenie. Hasior odcinał się od komentarzy dotyczących jego dążenia do nowatorstwa, zaskakującego konceptu, mówiąc : „To, że używam do moich rzeźb mydła czy chleba nie jest demonstracją zuchwałości, lecz fachowo uzasadnioną potrzebą.” Chleb jako sacrum istnieje w polskiej świadomości nieprzerwanie od tysiąca lat, dlatego w twórczości Hasiora zostaje osadzony w kontekście kultowym – świadczą o tym również cykle z kapliczkami domowymi, gdzie bochenki tworzą część struktury dewocyjnych skojarzeń. W ten sposób staje się ona aforyzmem, bo przecież „łatwiej o aforyzm, niż zgłębienie dna prawdy.”

[Władysław Hasior, Myśli o sztuce, wyb. i oprac. Z. Zegadłówna, Nowy Sącz 1986]

Rzeźba o tytule "Święty chleb" to praca z 1960 roku o wymiarach 30x95 cm. Jej autorem jest Władysław Hasior.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę technika własna. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu abstrakcja. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana.

Tematyka pracy to abstrakcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor szary. Ulubioną barwą artystów związanych z minimal art oraz sztuką konceptualną był kolor szary. Jest to barwa neutralna, dlatego nie odwracała uwagi od istotnych aspektów moderny: materiału, z którego wykonywano dzieło oraz zapisu procesu twórczego.

Klimat rzeźby opisać mozna jako spokój. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.