Zapowiedź: obrazy Tycjana w Londynie

Luiza Poreda, 19 września 2019

National Gallery w Londynie ogłosiło, iż w dniach 16 marca – 14 czerwca 2020 roku w tej instytucji będzie można oglądać wystawę obrazów malowanych na płótnie czołowego twórcy epoki renesansu Tycjana, zatytułowaną „Miłość, Pragnienie, Śmierć”.

 

 

Na tę galerię malarstwa weneckiego mistrza składają się niezwykle zmysłowe przedstawienia mitologicznych wizji miłości, pokusy, kary. Te obrazy malowane na płótnie powstały na zamówienie przyszłego króla Hiszpanii Filipa II w 1551 roku. Motywy artysta czerpał głównie z „Metamorfoz” Owidiusza. Już wtedy Tycjan był najsłynniejszym autorem obrazów malowanych na płótnie w Europie.

Tycjan był wybitnym malarzem, ale również wspaniale opowiadał historie. Stworzone przez niego mitologiczne sceny pełne są dynamiki i dramatyzmu, chwytają napięcie chwili, olśniewają barwami i pociągnięciami pędzla, odbiciami światła i szczegółami strojów przedstawionych na tych obrazach malowanych postaci. Bogowie przedstawieni w tej galerii malarstwa to istoty uczłowieczone: na ich twarzach widzimy intensywnie przeżywane emocje: zaskoczenie, wstyd, winę czy żal. Dla Tycjana te obrazy malowane były wizualnym odpowiednikiem poezji.

Po raz pierwszy od przeszło trzystu lat aż pięć z sześciu obrazów malowanych stanowiących tę serię, znajdzie się razem w jednym miejscu. Te obrazy malowane na płótnie pochodzą z Londynu, Bostonu i Madrytu. Są to między innymi dzieła „Diana i Callisto” oraz „Diana i Actaeon”.

 

 

Tycjan – jedna z najpiękniejszych galerii malarstwa

Tycjan (Tiziano Vecelli lub Vecellio) urodził się ok. 1480 roku w Pieve di Cadore, zmarł w Wenecji w 1576 roku. W wieku 10 lat został wysłany przez ojca, razem z bratem Franceskiem, na nauki artystyczne do wuja Antonio Vecellego, który mieszkał w Wenecji. Tu poznał na początku mozaikę, a następnie malarstwo – uczył się u ojca tzw. Weneckiej szkoły malarskiej, Giovanniego Belliniego. Dzięki niemu poznał również Giorgiona. Razem z tym ostatnim ozdabiał gmach jednego z weneckich domów kupieckich. Tycjan wyruszył również do Padwy, aby w 150 r. wykonać tam zdobienia w Scuola del Santo.

W 1516 roku, po śmierci Belliniego objął stanowisko malarza państwowego Republiki Weneckiej. W 1533 r. został nadwornym artystą królów Karola V i Filipa II. W latach czterdziestych na zlecenie papieża Pawła III wykonywał malunki w Rzymie, a na początku pięćdziesiątych – w Augsburgu. Obrazy malowane na płótnie Tycjana podróżowały do wielu królewskich hiszpańskich rezydencji.

 

We wczesnych obrazach malowanych na płótnie włoskiego mistrza widoczny jest wyraźny wpływ Giorgiona. Jednak w późniejszych latach Tycjan rozwija charakterystyczny już tylko dla siebie styl i kolorystykę. Dalej artysta pracuje nad kompozycją, najczęściej złożoną z wielu figur. Udaje się mu osiągnąć idealny punkt wyważenia, tak poszukiwany przez sztukę renesansu. Jest on widoczny w obrazach malowanych na płótnie takich jak „Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny” z 1518 r. czy powstałe w Madrycie „Bachanalia” (1520 r.).

W późniejszych latach kolorystyka na obrazach malowanych Tycjana jest coraz bardziej stonowana. W ostatnich okresie życia artysta stawia na mocny światłocień i dużą swobodę w pociągnięciach pędzla („Zwiastowanie” z ok. 1567 roku).