Adam Konstanty Hoffmann

Adam Konstanty Hoffmann urodził się w 1918 roku w Krakowie i tamże zmarł 3 marca 2001 roku. Studia rozpoczął w 1938 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim i w prywatnej szkole rysunku i malarstwa Alfreda Terleckiego. Kontynuował naukę podczas okupacji w Kunstgewerbeschule, a w latach 1945-48 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowniach malarstwa Władysława Jarockiego i Eugeniusza Eibischa oraz grafiki Konrada Srzednickiego. Dyplom obronił w 1948 roku. Był pedagogiem w liceach plastycznych w Katowicach i Krakowie, a później w ASP w Krakowie. Rysownik, malarz, zajmował się również plakatem. Stworzył własny, indywidualny świat. Głównym tematem jego sztuki była relacja między kobietą i mężczyzną, którą przedstawiał groteskowo, karykaturalnie i sarkastycznie. Przywoływał motywy biblijne (Salome), mitologiczne (Porwanie Europy) i szekspirowskie. Patrząc na rysunki artysty w pierwszej chwili widzimy świat, który wydaje się brzydki, jednak w miarę odkrywania jego prac dostrzegamy mądrość i poczucie humoru autora. Adam Hoffmann uczestniczył we wszystkich ważniejszych wystawach zbiorowych w Polsce, jak wystawa młodej plastyki w Arsenale w Warszawie w 1955 roku; oraz miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych - między innymi w Warszawie w Kordegardzie (1966), w Zachęcie (1972), a także w Pałacu Sztuki w Krakowie (1973). W 2003 roku Muzeum Narodowe w Krakowie zorganizowało wystawę retrospektywną dzieł artysty pt. „Adam Hoffmann. Rysownik”.