Suknie, 1968

"suknia" to obraz o wymiarach 35x50 cm z 1968 roku. Autorem pracy jest Adam Konstanty Hoffmann.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: technika własna, węgiel. Technika autorska, niepowtarzalna i oryginalna, zwykle mieszana, zależna od indywidualnej wizji artysty. W dużej mierze polega na eksperymentalnych działaniach samego twórcy. Jest to technika, której rodowód sięga czasów prehistorycznych. Najpopularniejszym podłożem dla węgla jest biały, szary albo wielokolorowy papier, w przypadku którego można dodatkowo zastosować białą kredę do podkreślenia jasnych fragmentów kompozycji. Do utrwalenia rysunku węglem niezbędna jest fiksatywa, a więc specjalny roztwór chemiczny, który zwykle wykorzystywany jest do skrócenia czasu schnięcia farby olejnej. Węgiel był powszechnie używany przez artystów średniowiecznych oraz renesansowych do tworzenia szkiców przygotowawczych pod wielkie kompozycje malarskie oraz freski. Szkice węglem zostawili po sobie Leonardo da Vinci, Michał Anioł czy Rafael Santi. W XIX wieku technika ta została doceniona jako autonomiczna forma wyrazu, np. W pracach Stanisława Wyspiańskiego czy późniejszych dziełach Witkacego.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to medium wykorzystywane jako podobrazie, stanowiące alternatywę dla płótna i deski. Papier, w zależności od rodzaju, pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów. Ten o gramaturze 200 g/m2, o zwartej strukturze, i dużej chłonności, przeznaczony jest do farb akwarelowych, gwaszu, temper i tuszu. Innym typem papieru jest papier bezkwasowy, odporny na działanie czasu oraz promieni słonecznych. Z kolei ziarnisty papier o gramaturze 90 g/m2 może być wykorzystywany do rysunku kredkami, pastelami, sepią, węglem, sangwiną, ołówkiem. Papier jako podobrazie wykorzystywano od antyku; w średniowieczu powstawały na nim cenne miniatury oraz pierwsze projekty architektoniczne. W czasach renesansu stanowił podstawę szkiców koncepcyjnych, zaś od momentu wynalezienia druku stał się niezbędnym elementem do tworzenia grafiki. Współcześnie popularność zyskują aukcje dzieł sztuki na papierze; najdroższą papierową pracą sprzedaną na polskiej aukcji jest „Macierzyństwo” Stanisława Wyspiańskiego.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym.

Tematem tej pracy są człowiek, portret. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Portret pojawił się w starożytności, już wtedy podejmując próby psychologicznego ukazania modela. Jako samodzielne dzieło sztuki powrócił dopiero w późnym średniowieczu.

"suknia" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje czarny, który tworzy niezwykle ciekawe połączenia z ciemnymi wnętrzami, dobrze wygląda również w białych pomieszczeniach jako biegun przeciwny wobec sterylnego, jasnego pokoju.

Klimat obrazu opisać mozna jako spokój. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.