Dominacja, 1972

"Dominacja" to obraz o wymiarach 36x50 cm z 1972 roku. Autorem pracy jest Adam Konstanty Hoffmann.

Dzieło zostało wykonane w technikach: węgiel, akryl. Jest to technika używana już przez pierwszych artystów prehistorycznych do wykonywania szkiców na ścianach jaskiń. Do tego celu używano węgla drzewnego. Dziś wykorzystuje się wiele rodzajów węgla do artystycznych działań; wśród nich natrafimy na wariant miękki oraz twardy. Rysownicy często wykorzystują specjalny węgiel rysunkowy, powstały poprzez połączenie ze sobą pyłu węglowego, iłu oraz spoiwa oraz sprasowanie ich do twardej postaci. W zależności od siły nacisku rysika oraz gatunku węgla uzyskamy różny stopień intensywności barwy. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik.

Podłożem tej pracy jest papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Artysta wykonał obraz w stylach: figuratywne, surrealizm. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Przewodnie tematy pracy to: akt, człowiek. Akt, który przedstawia nagość, zazwyczaj bez zwracania uwagi na estetykę formy i prezentacji. Jest jednym z najpopularniejszych motywów w rzeźbie, malarstwie i fotografii. Akt zazwyczaj prezentuje postaci ludzkie, kadrowane lub w całości. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, czarny, szary. Dzięki białej barwie, praca będzie znakomitym dopełnieniem minimalistycznego, nowoczesnego wnętrza, jednocześnie zachowując równowagę między obiektem a przestrzenią. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu. Dużą zaletą szarości jest jej uniwersalność, dlatego sprawdzi się zarówno we wnętrzach nowoczesnych jak i staroświeckich.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, niepokój. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. Niepokój może łączyć się z dziełami sztuki przedstawiającymi stworzenia jak z koszmaru sennego bądź poprzez psychodeliczne, niefiguratywne kompozycje oddziałujące na naszą podświadomość.