Tomasz Bachanek

Tomasz Bachanek urodził się w 1962 roku. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (1988 r.), dyplom obronił w pracowni Kazimierza Ostrowskiego. Uprawia malarstwo olejne, rysunek, od czasu do czasu malarstwo ścienne.

Obrazy malowane Tomasza Bachanka znajdują się prywatnych kolekcjach na całym świecie. Prezentowane były między innymi na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych.

"Tomasz Bachanek opisuje świat linią i plamą barwną czyli można powiedzieć banalnie, że maluje obrazy i tworzy rysunki. Ale jest to zbyt mało… Malarstwo to jest unikatowe i doskonale rozpoznawalne. Zestawienia barw i cieni wysuwają postacie ludzkie daleko przed tło sprawiając jednocześnie wrażenie „wciągania” widza w środek obrazu, do wnętrza innego świata. Innego ale jakże nam bliskiego. Dzięki śmiałym pociągnięciom pędzla i manipulowaniu grą świateł udało się Bachankowi stworzyć własny świat, pełen ruchu złapanego i uwiecznionego w ułamku sekundy. Świat pełen zabawy, barw, światła i elegancji. Obrazy te są po prostu afirmacją życia, choć życia trudnego, czasami groteskowego. Tomasz Bachanek tworząc własny niepowtarzalny styl potrafi w pełni korzystać z wielkiego dorobku sztuki. Lecz nie w wielkich nazwiskach, z którymi można jego prace połączyć, tkwi siła Bachankowego malarstwa. Jest ono bowiem niczym innym jak studium świata nas otaczającego, w którym malarz wykorzystuje nie tylko swój talent i swoją przebogatą imaginację. Studiuje również dzieła innych. Bo czyż sztuka nie jest najważniejszym elementem otaczającego nas uniwersum? I cóż znajdujemy? Z całą pewnością nie zbiór suchych i martwych naśladownictw. Nasz artysta nie cytuje, on z innymi malarzami rozmawia. Przyciągająca oczy rzeczywistość zabawy, „bachanaliów” zastanawia jednocześnie ironią i dystansem w kreowaniu zadziwiającej kondycji człowieka. Jeżeli śmiejemy się z nakreślonych nerwową kreską i ekspresyjną plama postaci, jeżeli irytują nas one, lub wreszcie jeżeli się ich boimy, to zastanówmy się… Czyż malarstwo Tomasza Bachanka nie jest zwierciadłem, w którym odbijamy się sami? Ktoś powie, że krzywe ono… może i będzie miał rację. Ale czyż żaden z nas nie marzył nigdy aby zanurzyć się w takim rozhukanym, gwarnym i kolorowym świecie? Choć na chwilę?"
Juliusz Gałkowski