W cudzysłowie: Psy, 2022

   Częścią uzupełniającą mojej pracy dyplomowej jest seria plakatów filmowych. Prace przedstawiają produkcje, w których występują motywy gangsterskie. Jest to zestaw 8 plakatów, wykonanych w technice serigrafii. Seria tworzy plakaty do czterech filmów zagranicznych i czterech polskich. Tytuły filmów zastąpiłam kultowymi cytatami, często prymitywnymi, jednak zapadającymi w pamięć. Niektóre są każdemu znane, niezależnie od pokolenia. 
   Kolorystyka w pracach nie jest przypadkowa. Kolor czerwony zaliczany jest do najintensywniejszych i w najsilniejszy sposób oddziałujących na nasze emocje kolorów. Nawiązuje również do krwi, która jest częstym elementem w tego typu gatunkach. Ożywający obraz nabiera dynamiki i staje się mniej monotonny niczym film akcji. Postacie obrysowane są grubym czarnym konturem. Ukazany jest tylko zarys postaci, aby całość była niedopowiedziana i niedosłowna. Kompozycje są otwarte.
Do stworzenia projektów wykorzystałam nieregularne pędzle, aby dawały wrażenie ręcznego rysunku, poprzez poszarpane, zanikające krawędzie. Typografia została wykonana w ten sam sposób, łamiąc sztywne zasady liternictwa. 
  Całość jest moją swobodną interpretacją tematu, do którego starałam się podejść w sposób spontaniczny.

Inspirowane filmem: Psy, 1992

"W cudzysłowie: Psy" to grafika o wymiarach 50x70 cm z 2022 roku. Autorem pracy jest Eliza Kwiatkowska.

Praca wykonana została w technikach: serigrafia, sitodruk. Jest to technika wynaleziona w starożytnej Japonii, zaś udoskonalona w czasach nowożytnych przez duet Yuzensai Miyasaki i Zisukeo Hirose. Polega ona na wykonaniu formy drukowej, a więc szablonu, który położony jest na drobno tkanej siateczce. Aby uzyskać odbitkę, należy przetłoczyć farbę drukarską przez matrycę. W Europie technika ta, zwana silk-screenem, została opatentowana przez Samuela Simona w 1907 roku. Swój rozkwit przeżywała w czasie I Wojny Światowej w Stanach Zjednoczonych, gdzie udoskonalił ją John Pilsworthy. Jest to technika inaczej zwana serigrafią. Polega ona na przytwierdzeniu szablonu na drobną siatkę tkaną, metalową lub z włókien sztucznych. Wykonanie odbitki polega na przetłoczeniu farby przez matrycę. Protoplastą tej techniki były tzw. Druki szablonowe, które wykonywano w starożytnej Japonii. Wiele wieków później, twórcami pierwszych serigrafii byli również Japończycy – Zisukeo Hirose oraz Yuzensai Miyasaki. Z kolei w Europie technika ta została udoskonalona w 1907 przez Samuela Simona, który zdobył patent na silk-screen.

Podłożem tej pracy jest papier. Papier to jeden z najpopularniejszych mediów wykorzystywanych w warsztacie artystycznym, pozwalający na uzyskanie zróżnicowanych efektów, w zależności od faktury i materiału. Papier o gramaturze 200 g/m2, przeznaczony do malowania na nim farbami akwarelowymi, temperami, gwaszem czy tuszem, powinien mieć zwartą strukturę, odporną na wykonywanie korekt. Istotna też jest jego chłonność, bowiem nie powinien on falować i marszczyć się pod wpływem mokrych farb. Artyści często wybierają papier bezkwasowy, który można przechowywać przez długie lata oraz który cechuje się odpornością na działanie promieni słonecznych. Innym rodzajem papieru jest papier o gramaturze 90 g/m2, przeznaczony do wykonywania szkiców kredkami, pastelami, ołówkiem, węglem, sangwiną czy sepią. Wyróżnia się ziarnistą fakturą, gwarantującą odpowiednią przyczepność pigmentów. Techniki artystyczne wykorzystujące papier jako medium są znane od antyku. W czasach średniowiecza, na szlachetnym, grubym papierze powstawały miniatury zawarte w księgach; tworzono na szkice przygotowawcze oraz pierwsze rysunki architektoniczne. Z czasów renesansu zachowały szkicowniki Leonarda da Vinci czy Michała Anioła, papier stanowił podstawowe narzędzie pomocnicze przy tworzeniu fresków. Ogromną popularność zyskał od XVI wieku, kiedy w powszechnym obiegu znalazły się grafiki. Obecnie prace na papierze są cenione przez kolekcjonerów, zaś w domach aukcyjnych rysunki i ryciny na papierze grupowane są w osobnych katalogach.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu inne.

Przewodni temat pracy to inne.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, czerwony, czarny. Kolor ten stanowi uniwersalny element, który nada naszemu wnętrzu minimalistycznego charakteru. Obraz lub rzeźba o czerwonej barwie będzie główną gwiazdą w naszym wnętrzu, zwracającą uwagę wszystkich wizualnych odbiorców. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Klimat grafiki opisać mozna jako: niepokój, żywiołowość. Niepokój można osiągnąć poprzez kompozycje o złowieszczym charakterze w zestawieniu z czerwienią, czernią i szarością. Żywiołowość mogą wywoływać dzieła sztuki o wibrujących barwach i dynamicznych liniach.