Tryb miejski , 2021

Grafika o tytule "Tryb miejski " to praca z 2021 roku o wymiarach 57x44 cm. Jej autorem jest Jarosław Dąbrowski.

Dzieło zostało wykonane w technikach: tusz, flamaster. Jest to technika, której początków należy szukać w starożytności na Dalekim Wschodzie. Zgodnie z chińską legendą, tusz wynalazł urzędnik cesarski o imieniu Cangjie. Głównym składnikiem tuszu był wtedy zmielony węgiel kamienny bądź czarna ziemia. Od III w. P. N. E. Tusz produkowano z sadzy, zaś od XV w. Sadzę do produkcji tuszu pozyskiwano z lamp oliwnych. W odróżnieniu od atramentu, który powstaje przez rozpuszczenie pigmentu w zawiesinie, do produkcji tuszu używa się nierozpuszczalnego pigmentu i spoiwa. Najlepszym podobraziem dla kompozycji wykonanej tuszem jest papier o gładkiej powierzchni, który jest odporny na działanie wilgoci. Rysunki tuszem można znaleźć w dorobku artystycznym Paula Klee, Tintoretta czy Vincenta van Gogha. Jest to długopis posiadający rdzeń nasączony tuszem, występujący w postaci akwarelowej, rysunkowej i projektowej. W porównaniu do pióra, klasycznego długopisu i ołówka, flamaster pozwala na uzyskanie dość grubej kreski. Flamastry akwarelowe różnią się od pozostałych tym, że posiadają rdzeń z tuszem nasączonym wodą, nie zaś alkoholem; wymagają więc odpowiedniego, chłonnego papieru i często występują razem z farbami akwarelowymi oraz tuszem. Flamastry rysunkowe, jak sama ich nazwa wskazuje, należy stosować do tworzenia rysunków, szkiców oraz komiksów. Ostatni wariant, flamastry projektowe, są przystosowane do sporządzania prac technicznych, projektów architektonicznych oraz modowych. Prace wykonane flamastrami znajdziemy w twórczości Pawła Szarloty, Tadeusza Dominika Magdaleny Abakanowicz, Pawła Jarodzkiego i Marka Raczkowskiego.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier akwarelowy.

Artysta wykonał grafikę w stylach: minimalizm, realizm. Eksperymenty minimalistyczne bywają określane jako protoinstalacje ze względu na fakt, iż proponowały nowe podejście do związku przedmiotu z przestrzenią dzieła, stając się jej nierozerwalną częścią. Mistrzostwo w realistycznym ujęciu natury osiągnięto w XVII wieku, kiedy pojawił się nurt zwany trompe l'oeil (malarstwo iluzjonistyczne).

Przewodnie tematy pracy to: geometria, motoryzacja. Kształt i kolor mają największy udział w Geometrii. Relacja między nimi często prowadzi do powstania zaskakujących motywów. Prace Pieta Mondriana, znanego jako najpopularniejszego autor kompozycji wykorzystujących geometrię, szybko przeniknęły do wzornictwa dekoracyjnego a nierzadko również przemysłowego. Temat ten obejmuje przedstawienia maszyn takich jak samochody, pociągi, samoloty, sprzęty rolnicze, zwykle o dymanicznym charakterze.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, szary, czarny, żółty. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Szary, który jest elegancki i zachowawczy. Pasuje do każdego typu przestrzeni: industrialnej, retro, minimalistycznej czy kolonialnej. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu. Żółty, który często wykorzystywano w impresjonistycznych obrazach do podkreślenia elementów garderoby, nieba, kwiatów oraz zbóż. Barwa ta rozświetla kompozycję, nadając jej delikatnego charakteru.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako niepokój. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego.