Tory II, 2013

Praca "Tory II" to praca z cyklu Kameleony. Technika wykonania: linoryt. Wymiary samego obrazu: 29,5 x 42,5 cm, wydrukowany na większym papierze. Seria składa się tylko z unikatowych, drukowanych ręcznie 20 odbitek. Pracę można oprawić w ramy od 40x50 i większe.

"Tory II" to grafika o wymiarach 29x42 cm z 2013 roku. Autorem pracy jest Patrycja Godula.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę linoryt. Jest to technika graficzna, której efekt jest bardzo zbliżony do najstarszej z technik wypukłego druku, a więc drzeworytu. Tworzenie linorytu również można przyrównać do produkcji drzeworytu langowego, z tą tylko różnicą, iż zamiast w drewnie, żłobienia wykonuje się w linoleum. Jest to utwardzona masa z włókna lnianego, kalafonii, mączki drzewnej, oleju lnianego i pigmentu, którą nakłada się na tkaninę jutową. Wynalazcą linoleum jest Frederick Walton, zaś do masowej produkcji zostało wprowadzone już w 1864 roku. Linoleum umożliwia rycie w nim za pomocą noża i dłuta w różnych kierunkach, zaś późniejsze odbitki uzyskuje się na prasie ręcznej albo za pomocą kostki introligatorskiej, odbijając na papierze wycięty rysunek pomalowany farbą. Najbardziej znanymi przedstawicielami techniki linorytniczej są Henryk Płóciennik, Józef Gielniak, Roman Opałka czy Marek Mosiński.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, realizm. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie. Realizm to kierunek zakładający jak najwierniejsze odzwierciedlenie rzeczywistości widzialnej, wiernie podążający za grecką zasadą mimesis (naśladownictwa natury).

Przewodnie tematy pracy to: architektura, fantastyka, motoryzacja, zwierzę. Sztuka przedstawiająca architekturę obejmuje plastyczne przedstawienia brył architektonicznych w przestrzeni urbanistycznej na płaskim płótnie bądź w trójwymiarze, jako rzeźba. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu. Motywy motoryzacyjne pojawiły się w sztuce wraz z rewolucją przemysłową, która zaskoczyła artystów swoją prędkością, mocą i hałasem. Pierwszymi maszynami przedstawianymi przez malarzy były lokomomtywy parowe, również z uwagi na zmieniający się, dotąd spokojny krajobraz wiejski, do którego wkracza nowoczesność. Jest to temat lubiany zarówno przez twórców, jak i odbiorców dzieła: pierwsze wizerunki zwierząt możemy oglądać na ścianach jaskiń, gdzie prehistoryczni myśliwi umieszczali wizerunki stworzeń w celach rytualnych.

"Tory II" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje czarny. Na czarnej barwie swoje kompozycje artystyczne opierali zarówno dawni mistrzowie holenderscy czy twórcy nokturnów, jak i artyści konceptualni oraz przedstawiciele minimalizmu.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako melancholia, inne. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci.