Przenikanie, 2018

Praca inspirowana twórczością Zdzisława Beksińskiego. W rysunku znajdziemy odwołania do osobistych doświadczeń artysty, samotnych chwil, ulotnych doznań, obserwacji, przekształconych w uniwersalne symbole ''odległego" bo jego wewnętrznego świata. Artysta opisuje świat poprzez obróbkę przedmiotu przy pomocy kresek. To nie szkic lecz dzieło skończone, które formę otula ruchliwa, cięta czasem wręcz graficzna kreska. Twórca stosując środek przekazu artystycznego kreskę pokazuje "świat racjonalny" ale również świat irracjonalny, przemijalności dopełniającej się w bólu i śmierci. Szymon nie zgłębia tajemnic rzeczywistości, nie próbuje ich tłumaczyć. To jego własny świat, który materializuje się w rysunku.    

O tytule "Przenikanie" to praca z 2018 roku o wymiarach 36x28 cm. Jej autorem jest Szymon Ćwikliński.

Praca wykonana została w technice inne.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże inne.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: ekspresjonizm, figuratywne, hiperrealizm, surrealizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości. Hiperrealizm polega na tak dokładnym odwzorowaniu rzeczywistości, iż odbiorcy trudno określić, czy ma do czynienia z obrazem, czy zdjęciem. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Tematem tej pracy są człowiek, fantastyka, morze, pejzaż. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu. Jest to temat obejmujący swym zasięgiem zarówno egzotyczne plaże Ameryki Południowej, jak i sentymentalne widoki zimnego wybrzeża Skandynawii. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy.

"Przenikanie" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, szary, czarny. Biały, który jest stosowany w malarstwie między innymi w celu wizualnego zmiękczenia kompozycji oraz nadania jej subtelnego charakteru. Dzieła w odcieniach szarości stanowią znakomity wybór dla tych, którym zależy na równomiernym rozłożeniu akcentów wizualnych w przestrzeni mieszkalnej czy biurowej. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm.

Nastroj pracy charakteryzują depresja, melancholia, niepokój, pasja, żywiołowość. Nastroj ten dominuje w kompozycjach pozbawionych żywiołowych kolorów, ukazujących ciemne strony rzeczywistości. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Atmosferę niepokoju kreują tematy psychodeliczne, osadzone w ciemnej kolorystyce. Dobitnym przykładem niepokojących obrazów są surrealistyczne kompozycje Zdzisława Beksińskiego. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.