Na kocyku , 2022

Obraz zatytułowany "Na kocyku" jest malarską manifestacją spokoju, harmonii i afirmacji życia. Przedstawia kobietę, która leży na kocyku, wspierając głowę na dłoni, w pełnym odprężeniu. Jej twarz rozświetla delikatny uśmiech, a ciało zdaje się stapiać z otaczającą ją naturą, jakby była integralną częścią krajobrazu, który ją otacza. Towarzyszy jej kobieta na drugim planie w podobnej pozie, jakby powielając wszystkie cechy kobiety z pierwszego planu.

Jej pozycja, chociaż statyczna, emanuje zmysłowością i pewnością siebie. Widać, że kobieta cieszy się swoją cielesnością, celebrując moment, w którym czuje się wolna od wszelkich trosk. Na jej skórze odbijają się ciepłe promienie słońca pełni lata. 

Obraz ten jest nie tylko wizualnym przedstawieniem relaksu, ale także pochwałą prostych przyjemności życia, takich jak bliskość natury i akceptacja samego siebie. W tym malarskim świecie nie ma miejsca na pośpiech ani zmartwienia – jest tylko tu i teraz, chwila zatrzymana w czasie, pełna spokoju i radości.

"Na kocyku " to obraz o wymiarach 100x80 cm z 2022 roku. Autorem pracy jest Aldona Zając.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylu inne.

Przewodni temat pracy to akt, który charakteryzuje się przedstawieniem nagości w różnym estetycznym ujęciu. Jest to jeden z najpopularniejszych motywów sztuki dawnej, zwłaszcza renesansu oraz akademizmu, funkcjonujący wtedy w kontekście mitologicznym. Aż do dziś, pierwszoplanową rolę w aktach odgrywa kobiece ciało.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory żółty, niebieski, fioletowy, różowy, szary, wielokolorowy. Dzięki żółtej barwie, nasze wnętrze wyda się przyjazne i gościnneNiebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”Fiolet to dobre rozwiązanie dla tych, którzy nie chcą zdominować przestrzeni czerwienią, a jednocześnie nie godzą się na stonowany kolor w swoim wnętrzu. Szarość warto wprowadzić do wnętrza minimalistycznego, dzięki czemu zyska ono jeszcze więcej nienachalnej elegancji. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Nastroj pracy charakteryzują radość, spokój, inne. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.