Wróbel widzi więcej , 2024
Akryl, Płótno
100 cm x 80 cm
- Darmowa dostawa na terenie Polski
- 14 dni na zwrot pracy
- Certyfikat autentyczności
- Odbiór w centrum Warszawy
- Wygodne formy płatności
"Wróbel widzi więcej" to obraz, który wciąga widza w niezwykłą, symboliczną podróż między rzeczywistościami. Na pierwszym planie widzimy dłonie delikatnie trzymające różę, pełną życia i piękna. . Róża staje się tutaj symbolem kruchego piękna, być może uczuć lub marzeń, które wymagają ochrony.
Tło obrazu to jednolita powierzchnia która zmienia się i ukazują się połyskujące fragmenty lisci, kryje w sobie niespodziankę – dwie wycięte w kształcie róży dziury. Przez te otwory widać jasne, błękitne niebo z miękkimi, białymi chmurami. To niebo zdaje się być zaproszeniem do innego świata, bardziej eterycznego i transcendentalnego. W jednej z dziur siedzi wróbel, maleńki obserwator, który spogląda w stronę ręki i róży. W jego postawie czuć coś więcej niż zwykłą ciekawość – wygląda, jakby zaglądał do innej rzeczywistości, badając granice między tym, co materialne, a tym, co duchowe.
Obraz zdaje się mówić o przenikaniu się różnych wymiarów życia. Ręce trzymają różę – symbol ziemskiego piękna – ale wróbel, patrząc przez dziurę w tle, dostrzega coś więcej, coś poza granicami tego, co widzialne. Czy to przeszłość? Czy przyszłość? A może metafora ludzkiej wyobraźni i zdolności do spoglądania poza to, co namacalne?
"Wróbel widzi więcej" porusza pytania o nasze spojrzenie na świat – czy widzimy tylko to, co przed nami, czy potrafimy dostrzec ukryte głębie? Wróbel jest tutaj przewodnikiem, symbolem uważności i ciekawości, zachęcającym nas, byśmy spojrzeli na rzeczywistość w nowy sposób, pełen refleksji i otwartości.
Obraz o tytule "Wróbel widzi więcej " to praca z 2024 roku o wymiarach 80x100 cm. Jej autorem jest Aldona Zając.
W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę akryl. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik.
Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.
Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, inne, surrealizm. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie. Surrealizm, który narodził sie latach 20-tych we Francji, charakteryzował się wykorzystaniem szerokiego repertuaru narzędzi plastycznych: obrazów, rzeźb, pierwszych instalacji, asamblaży, fotomontaży. W malarstwie często nawiązywali do prymitywizmu czy realizmu, poddając go deformacji.
Przewodnie tematy pracy to: kwiaty, martwa natura, pejzaż, zwierzę. Kwiaty funkcjonują w sztukach plastycznych zarówno jako ornament, jak i samodzielny temat. Popularne były zwłaszcza w XVII wieku w Holandii, kiedy całe społeczeństwo opanowała słynna "tulipanowa gorączka". Jest to temat popularny w sztukach plastycznych po dziś dzień, choć jego największa kariera przypadła na czasy holenderskiego baroku, kiedy kompozycje z owoców, warzyw i kwiatów były dowodem na doskonały warsztat artystyczny twórcy. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy. Zwierzę, które było motywem kompozycji malarskich tworzonych przez prehistorycznych artystów na ścianach jaskiń. Pojawiało się również w malarstwie ściennym i mozaikach w Pompejach czy Herkulanum (wystarczy przypomnieć sobie słynną posadzkę z psem stróżującym podpisaną „Cave canem”). Fascynację zwierzętami widać również w polskim malarstwie realistycznym na płótnach Kossaków, Chełmońskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.
Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, zielony. Barwa czerwona stanowi najlepszy sposób na ocieplenie wnętrza, w którym przebywamy. Ponadto dynamizuje i ożywia przestrzeń poza dziełem. Zieleń może być doskonałym artystycznym zamiennikiem dla kwiatów, których brakuje nam w zamkniętych pomieszczeniach.
Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.