bez tytułu, 2022

Obraz należy do cyklu "Antidotum", przedstawia dynamiczną, abstrakcyjną kompozycję o intensywnej kolorystyce. Na pierwszym planie dominuje centralna forma, która może być interpretowana jako stylizowana głowa ptaka lub fantastycznego stworzenia. Jest ona namalowana w odcieniach czerwieni i różu, z wyraźnie zaznaczonym okiem w kolorze niebieskim z czarną źrenicą. "Dziób" jest długi i trójkątny, w kolorze pomarańczowo-brązowym, z widocznymi szwami lub kreskami.

Wokół centralnej formy rozpościera się wir kolorowych, abstrakcyjnych kształtów i linii. Widoczne są plamy i smugi farby w odcieniach żółci, błękitu, fioletu, zieleni i czerwieni, które wzajemnie się przenikają i tworzą wrażenie ruchu i chaosu. Niektóre z tych form przypominają geometryczne figury, inne są bardziej organiczne i płynne.

Tło obrazu jest jasne, w odcieniach kremowej bieli, z delikatnymi przejściami kolorystycznymi, które integrują się z bardziej intensywnymi elementami na pierwszym planie. Całość kompozycji sprawia wrażenie ekspresyjnej i pełnej energii, typowej dla malarstwa abstrakcyjnego z elementami figuratywnymi. Widoczne są ślady pędzla i impasty farby, co dodaje obrazowi tekstury i dynamiki.

"bez tytułu" to obraz o wymiarach 100x160 cm z 2022 roku. Autorem pracy jest Anna Flaga.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Przewodni temat pracy to abstrakcja.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, żółty, niebieski, fioletowy, wielokolorowy. Czerwony, który w zależności od kontekstu, kojarzy się z ogniem, krwią, miłością, strachem, śmiercią. Prawdopodobnie jest to najbardziej wieloznaczna barwa w całej kulturze wizualnej. Dzięki żółtej barwie praca subtelnie rozjaśni Wasze wnętrza bez drastycznej zmiany w kolorystyce całej przestrzeni. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni. Fiolet może okazać się idealnym partnerem kolorystycznym dla beżowych ścian lub mebli. Wielobarwna kompozycja pozwoli nam wprowadzić do spokojnego wnętrza dynamiczny, szalony element.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, radość, żywiołowość. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych. Stan ten wzmacniany jest przez wizualne bodźce, które oddziaływują na nasz wzrok żywymi, energetycznymi kolorami.