300 mil do nieba, 2019

"300 mil do nieba" - obraz jest dziełem z 2019 roku I charakteryzuje się wymiarem 30x40 cm. Autorem jest Borys Fiodorowicz.

Praca wykonana została w technikach: drewno, akryl. Jest to surowiec otrzymywany poprzez ścięcie i odpowiednią obróbkę różnych gatunków drzew. Od początku ludzkości wykorzystywany był jako materiał budowlany do tworzenia siedzib, narzędzi, mebli i sprzętów domowych, oraz do spalania go w celu uzyskania energii cieplnej. Drewno wykorzystywano do wytwórstwa środków transportu, takich jak wozy, łodzie i sanie. Obecnie jest cenionym i tanim materiałem budowlanym oraz wykończeniowym. Przez artystów wykorzystywany jest jako podłoże malarskie lub do tworzenia rzeź i reliefów. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki.

Tematem tej pracy jest człowiek. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

"300 mil do nieba" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, czarny, czerwony. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. W pracach impresjonistów nigdy nie spotakmy kolory czarnego. Stał się on natomiast dobitnym akcentem w sztuce współczesnej, stawiającej na minimalizm. Czerwony, który w zależności od kontekstu, kojarzy się z ogniem, krwią, miłością, strachem, śmiercią. Prawdopodobnie jest to najbardziej wieloznaczna barwa w całej kulturze wizualnej.

Klimat obrazu opisać mozna jako spokój. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.