Istota nostalgiczna, 2024

ISTOTA NOSTALGICZNA.

W centrum obrazu wyłania się postać kobiety, ubrana w lekką, białą sukienkę. Otoczona jest miękkim, pastelowym tłem, w którym dominują odcienie błękitu i zieleni. Ciepłe barwy związane z jej skórą kontrastują z chłodem otoczenia, nadając kompozycji harmonijny balans. Krajobraz morski w tle przywołuje wspomnienia letnich dni, gdy słońce łagodnie ogrzewa skórę. Artysta zastosował dynamiczne pociągnięcia pędzla, które dodają obrazowi ruchu, niczym delikatny powiew wiatru grający we włosach.

Atmosfera jest pełna spokoju i radości. Obraz emanuje beztroską. Widać w nim tę chwilę uniesienia, kiedy można wszystko zostawić za sobą i po prostu być tu i teraz. Widok kobiety zdaje się mówić "freedom". Techniczne podejście do detali jest subtelne, a jednocześnie sugestywne, pozwalając na swobodną interpretację emocji ukrytych w dziele.

Ta scena jest jak bajka. Jakby mama trzymała mnie za rękę nad wodą. Za każdym razem, gdy patrzę na ten obraz, czuję lekkość i szczęście. Niesie on ze sobą pewną ponadczasowość, jak pamięć z dzieciństwa. Może w tym tkwi jego magia? To, jak nakazane kolory przenikają się ze sobą, jest naprawdę fascynujące. Naprawdę chciałbym znaleźć się na tym obrazie, poczuć wiatr i usłyszeć szum morza.

"Istota nostalgiczna" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 40x40 cm. Autorem jest Dariusz Żejmo.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Artysta wykonał obraz w stylach: figuratywne, realizm. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Powrotem do realizmu okazał się hiperrealizm, będący mistrzowskim, niezwykle szczegółowym odzwierciedleniem rzeczywistości.

Tematem tej pracy są morze, pejzaż, portret. Jest to temat obejmujący swym zasięgiem zarówno egzotyczne plaże Ameryki Południowej, jak i sentymentalne widoki zimnego wybrzeża Skandynawii. Pejzaż o znaczeniu symbolicznym i nastrojowym pojawił się po raz pierwszy u tajemniczego artysty włoskiego renesansu zwanym Giogrione, w XIX wieku był chętnie podejmowany przez impresjonistów, a później postimpresjonistów i fowistów. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym.

"Istota nostalgiczna" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje wielokolorowy. Prace o mieszanej kolorystyce są najlepszym sposobem na wprowadzenie szalonego akcentu do białych, minimalistycznych przestrzeni mieszkalnych i biurowych.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, spokój, żywiołowość. Melancholia jest uczuciem wywoływanym przez wspomnienia, dlatego odczujemy ją, kiedy dzieło sztuki poruszy naszą indywidualną strunę pamięci. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.