Odpoczynek , 2024

ODPOCZYNEK.

Na obrazie widać kobietę siedzącą na kłodzie wśród rozległych pól. Soczyste odcienie zieleni i żółci traw kontrastują z błękitem nieba, tworząc harmonijną całość. Kompozycja celowo umieszcza postać na pierwszym planie, przyciągając uwagę jej delikatnym uśmiechem i swobodną pozą. W tle majaczą dwa domy, ledwo widoczne, które dodają obrazowi głębokości i tajemniczości.

Atmosfera dzieła jest przyjemna, wręcz sielankowa. Wydaje się, że czas płynie wolniej, a ciepłe promienie słońca rozgrzewają ziemię i serca oglądających. Styl artysty jest realistyczny z delikatnym posmakiem impresjonizmu. Swobodne pociągnięcia pędzla w trawie i włosach tworzą dynamiczny ruch, podczas gdy bardziej precyzyjnie odwzorowana postać nadaje obrazowi wyraźny punkt centralny.

Patrząc na to, czuje się spokój, ale też lekką tęsknotę za prostotą życia. Myślę o wakacjach na wsi, gdzie wszystko jest easy, a troski ulatują z wiatrem. Obraz wywołuje u mnie uczucie nostalgii za chwilami, które się nigdy nie kończą. Mały dzieciak mógłby po prostu powiedzieć: "Ona się fajnie bawi na trawie." I to wszystko dodaje dodatkowej warstwy interpretacji.

Dzięki kolorom i technikom obraz nie tylko przyciąga oko, ale także rozbudza wyobraźnię, zachęcając do chwilowego zatonięcia w tym spokoju i prostocie dnia.

Obraz o tytule "Odpoczynek " to praca z 2024 roku o wymiarach 60x40 cm. Jej autorem jest Dariusz Żejmo.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: figuratywne, realizm. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości. Powrotem do realizmu okazał się hiperrealizm, będący mistrzowskim, niezwykle szczegółowym odzwierciedleniem rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, pejzaż, portret. Człowiek, który jest bez wątpienia najpopularniejszym motywem w sztuce od prehistorii aż do dziś. Postać ludzka występowała w niezliczonych kontekstach artystycznych: jako święty, w kostiumie mitologicznym, w scenach rodzajowych, salonowych, alegorycznych oraz wielu innych. Człowiek zajął również ważne miejsce w sztuce abstrakcyjnej, jednak obiektem zainteresowania stało się jego wnętrze – świadomość oraz percepcja. Klasyczny pejzaż został porzucony przez impresjonistów i postimpresjnistów, którzy zaproponowali nowe spojrzenie na ten motyw. Stał się on wtedy mniej realistyczny, a znacznie bardziej zmodyfikowany pod kątem psychologii twórcy. Portret pojawił się w starożytności, już wtedy podejmując próby psychologicznego ukazania modela. Jako samodzielne dzieło sztuki powrócił dopiero w późnym średniowieczu.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor wielokolorowy. Dzięki zabiegowi artystycznemu mieszanej kolorystyki z łatwością dopasujemy dzieło do wnętrza o takiej kolorystyce, która występuje choć w jednym fragmencie obrazu czy rzeźby.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, spokój, żywiołowość. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.