Plątwa, 2020

Duży dekoracyjny batik przedstawiający splątane gałęzie w jesiennej szacie. Forma wzięta z realnego świata sprawia na pierwszy rzut oka wrażenie abstrakcji organicznej. Praca bardzo przyjemna w odbiorze, daje patrzącemu uczucie wytchnienia, jakiego doświadczamy przebywając na łonie natury.

"Plątwa" to obraz o wymiarach 120x90 cm z 2020 roku. Autorem pracy jest Joanna Czubak.

Dzieło zostało wykonane w technice batik. Jest to technika znana już w starożytnym Egipcie, polegająca na kilkakrotnym wkładaniu do kąpieli wodnej tkaniny, której wybrane fragmenty zabezpiecza się przed farbą, pokrywając je woskiem. Tą metodą barwi się również płyty drewniane oraz papier. Batik jest szczególnie popularny na Dalekim Wschodzie, zwłaszcza na indonezyjskiej wyspie Jawa, gdzie zyskał status sztuki narodowej. W zależności od regionu wyspy, na tkaninach występują różne motywy związane z ludową kulturą lokalną. W Europie, batik stał się niezwykle modny w ostatnich latach XIX wieku, kiedy wzbudził zainteresowanie artystów secesyjnych. W międzywojennej Polsce za pomocą tej techniki ozdabiano meble, pisanki, a nawet szale jedwabne – te ostatnie dekorowano własnoręcznie, stanowiąc popularne kobiece hobby, któremu oddawała się m. In. Siostra Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Magdalena Samozwaniec.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże tkanina. Jest to wyrób tkacki (ręczny lub przemysłowy), polegający na przeplataniu układów nitek osnowy i wątku, które są do siebie prostopadłe. Szczególnym rodzajem tkaniny jest grupa tkanin artystycznych. Surowcem do ich tworzenia jest przędza lniana lub konopna oraz gruba przędza wełniana. Jako wątek stosuje się ścinki futer, tkanin, łodygi, trzciny, słomę, pędy bambusa, listewki drewniane. Często stosowanymi splotami artystycznymi są splot płócienny lub skośny. Tkaniny przemysłowe wykorzystuje się z kolei jako podobrazie malarskie lub kanwę wydruków cyfrowych.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, ekspresjonizm. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Ekspresjonizm to kierunek w sztuce, który pojawił się w końcu XIX wieku w Europie, który charakteryzują mocne, przerysowane kompozycje, twarde linie, zniekształcenie świata przedstawionego, zaburzenie proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie kolorów nietypowych dla rzeczywistości.

Tematem tej pracy jest pejzaż. Choć zajmował on niską pozycję w hierarchii akademickich tematów od XVII do XIX wieku, wyemancypował się poza oficjalnym nurtem sztuki arystokratycznej i mieszczańskiej, będąc jednym z ulubionych motywów artystów "Salonu odrzuconych".

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory pomarańczowy, niebieski, fioletowy, różowy. Barwa pomarańczowa dobrze sprawdzi się w jasnej przestrzeni, wymagającej ożywienia i wprowadzenia centralnego elementu dla wystroju wnętrza. Kolor niebieski uspokaja i odpręża, dlatego zastanówmy się nad umieszczeniem błękitnego dzieła sztuki w naszej sypialni. Fioletowy, który budzi skojarzenia ze światem roślin: irysami, glicynią, fuksją i fiołkami, dlatego też może budzić skojarzenia z dekoracyjnymi kompozycjami secesyjnymi.

Klimat obrazu opisać mozna jako spokój. Spokój można osiągnąć dzięki dziełom sztuki o kompozycji statycznej i kolorom, które nie rozpraszają naszego wzroku.