Zawsze chłopcy I, 2018

ZAWSZE CHŁOPCY

Portrety złożone ze wspomnień chłopców, mężczyzn, którzy zostawiają po sobie kolor, to znaczy jasny znak w pamięci. Nie są podobni do nikogo, chyba, że przez czysty przypadek, bo są złożeni z kawałków zdarzeń, błysków pamięci, którym przypisana została barwa – symbol znany tylko malującej obraz. Tak więc to dlaczego w „Zawsze chłopcy I” widzimy delikatnie zaznaczoną drugą twarz, czy w „Zawsze chłopcy II” mamy niebieski nos i kawałek czoła, a u „Zawsze chłopcy III” szyja jest malowana węższym pędzlem niż pozostałe elementy, pozostanie tajemnicą. Można snuć własne opowieści na temat zawsze chłopców z kolorowych wspomnień. Są pozytywnym przekazem.

Przedstawienia „Zawsze chłopcy I” i „Zawsze chłopcy II” zdecydowanie stanowić dyptyk, i to z możliwością zamiany obrazów miejscami  na ścianie: mogą patrzeć na siebie, bądź odwrócić się do siebie plecami. Takie możliwości pokazują zdjęcia.

"Zawsze chłopcy I" - obraz jest dziełem z 2018 roku I charakteryzuje się wymiarem 60x73 cm. Autorem jest Joanna Daniło.

Praca wykonana została w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże tkanina. Jest to wyrób tkacki (ręczny lub przemysłowy), polegający na przeplataniu układów nitek osnowy i wątku, które są do siebie prostopadłe. Szczególnym rodzajem tkaniny jest grupa tkanin artystycznych. Surowcem do ich tworzenia jest przędza lniana lub konopna oraz gruba przędza wełniana. Jako wątek stosuje się ścinki futer, tkanin, łodygi, trzciny, słomę, pędy bambusa, listewki drewniane. Często stosowanymi splotami artystycznymi są splot płócienny lub skośny. Tkaniny przemysłowe wykorzystuje się z kolei jako podobrazie malarskie lub kanwę wydruków cyfrowych.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Przerysowane kompozycje, zniekształcenie przedstawianego świata, zaburzenia proporcji oraz perspektywy dzieła, wykorzystanie twardych linii i kolorów nietypowych dla rzeczywistości to charakterystyczne cechy Ekspresjonizmu.

Przewodni temat pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

"Zawsze chłopcy I" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występuje niebieski. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniu.

Nastroj pracy charakteryzuje melancholia. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci.