Zawsze chłopcy II, 2018

ZAWSZE CHŁOPCY

Portrety złożone ze wspomnień chłopców, mężczyzn, którzy zostawiają po sobie kolor, to znaczy jasny znak w pamięci. Nie są podobni do nikogo, chyba, że przez czysty przypadek, bo są złożeni z kawałków zdarzeń, błysków pamięci, którym przypisana została barwa – symbol znany tylko malującej obraz. Tak więc to dlaczego w „Zawsze chłopcy I” widzimy delikatnie zaznaczoną drugą twarz, czy w „Zawsze chłopcy II” mamy niebieski nos i kawałek czoła, a u „Zawsze chłopcy III” szyja jest malowana węższym pędzlem niż pozostałe elementy, pozostanie tajemnicą. Można snuć własne opowieści na temat zawsze chłopców z kolorowych wspomnień. Są pozytywnym przekazem.

Przedstawienia „Zawsze chłopcy I” i „Zawsze chłopcy II” zdecydowanie stanowić dyptyk, i to z możliwością zamiany obrazów miejscami  na ścianie: mogą patrzeć na siebie, bądź odwrócić się do siebie plecami. Takie możliwości pokazują zdjęcia.

Obraz o tytule "Zawsze chłopcy II" to praca z 2018 roku o wymiarach 60x73 cm. Jej autorem jest Joanna Daniło.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla stylu ekspresjonizm. Obrazy ekspresjonistyczne cechuje duża emocjonalność i subiektywizm. Kierunek ten inspirował się również psychoanalizą oraz pierwszymi badaniami nad snem.

Tematyka pracy to człowiek. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolor biały, który w zależności od techniki, nadaje kompozycji świetlistości oraz wzmacnia kontrasty światło-cieniowe.

Autor dzieła utrzymał je w nastroju który opisać mozna jako melancholia. Melancholia może być wywoływana przez sztukę wykorzystującą motyw tęsknoty, zadumy nad przeszłością, rozstania czy śmierci.