Nieśmiała, 2025

Na obrazie widać fragment żyrafy. Dominują ciepłe odcienie brązu, pomarańczu i czerwieni, które artysta sprytnie miesza, tworząc popartowe plamy. Tło, pełne rozprysków i plamek, przypomina technikę Jacksona Pollocka, wprowadzając ruch i dynamizm. Niebieskie akcenty, takie jak oko czy czubek rogu, dodają ciekawy kontrast i spokój.

Atmosfera obrazu jest pełna radości i energii, niemal jakby obraz miał krzyczeć „popatrz na mnie!”. Żyrafa wydaje się patrzeć gdzieś daleko, a może i w głąb nas samych. Jest pełna wątpliwości, niezdecydowana czy zaistnieć na poważnie, czy też najpierw pobawić się nieco. Sawanna pachnąca żarem upału kusi, ale nieśmiała żyrafa wciąż się waha. Może zostanie tutaj na dłużej...
Techniką, którą zastosowano, jest mieszanka abstrakcji i ekspresjonizmu, z elementami surrealistycznego podejścia, co sprawia, że obraz jest intrygujący i zapada w pamięć.

Odbiorca może poczuć się zaintrygowany i pobudzony do refleksji nad odwagą istnienia. 

"Nieśmiała" to obraz o wymiarach 50x100 cm z 2025 roku. Autorem pracy jest Jolanta Kitowska.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylu surrealizm. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Tematyka pracy to zwierzę. Juz w czasach prehistorycznych zwierzęta były motywem rysunków na ścianach jaskiń. Bardzo często pojawiały sie także w mozaikach oraz malarstwie ściennym w starożytności (Pompeje, Herkulanum). Zwierzęta fascynowały również polskich artystów szczególnie nurtu realistycznego i występowały na obrazach Wierusza-Kowalskiego, Kossaków czy Chełmońskiego.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, pomarańczowy, niebieski. Kolor czerowny należy wprowadzać do przestrzeni wymagających dynamicznego motywu wizualnego. Kolor pomarańczowy kojarzy się z latem i świeżością, dlatego warto wprowadzić go do wnętrz, w których brakuje słońca. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniu.

Klimat obrazu opisać mozna jako żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.