Emocje 2, 2009

"Emocje 2" to druga z trzech prac, które tworzą obszerny cykl obrazów zatytułowany"Ekspresja gestu". Cykl ten został poświęcony tematyce związanej z możliwością odsłaniania (meta)fizycznej strony energii, przy wykorzystaniu symbolicznej geometrii, połączonej z ekspresją gestu w malarstwie. Podjęta została tutaj próba przybliżenia się do sensualnej i zarazem umysłowej natury duszy. W sztuce interesuje mnie zmysłowość materii i zmienne efekty optyczne. Ważnym elementem mojej pracy jest światło, które daje początek wszelkiej formie. Z niego rodzi się kolor ożywiający kształt, "dusza" określająca "ciało'. Poruszana przeze mnie kwestia metafizyki w malarstwie pochodzi z przekonania, że działalność artystyczna jest nieustannym procesem wzajemnej konfrontacji człowieka ze światem. Zatem rozumiem sztukę jako zjawisko, czy też inną formę uzewnętrznienia tych samych sił psychicznych, które współtworzą kulturę oraz ewoluujący obraz świata.

"Emocje 2" to obraz o wymiarach 120x140 cm z 2009 roku. Autorem pracy jest Katarzyna Kołodziejczyk.

Dzieło zostało wykonane w technikach: akryl, technika własna, tempera, pastel. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Od lat 70-tych, technika własna staje się najlepszym opisem dla dzieł artystycznych z nurtu instalacji – często wykorzystuje ona bowiem oryginalne rozwiązania techniczne, sięgające nie tylko do materialnego rezerwuaru, ale również mediów. Jest to technika szczególnie popularna w wieku XVII oraz XIX-tym, posiadająca właściwości medium zarówno malarskiego, jak i rysunkowego. Pastele to kolorowe sztyfty występujące pod postacią mokrą, suchą, olejną, wodną, kredową czy ołówkową. Najczęściej wybieranym podłożem do kompozycji wykonywanych pastelami jest papier, pergamin, płótno i karton. Z uwagi na osypywanie się pasteli z powierzchni podobrazia, obraz należy zabezpieczyć fiksatywą. Wśród twórców wykorzystujących technikę pastelową w swoim warsztacie artystycznym byli portreciści Jean-Étienne Liotard, Rosalba Carriera oraz caravaggionista Maurice Quentin de La Tour. Nowy potencjał pasteli jako techniki szybkiej i łatwo dostępnej odkryli w kolejnym stuleciu impresjoniści i przedstawiciele szkoły z Barbizon. Polscy twórcy pasteli to z kolei Leon Wyczółkowski, Witkacy oraz Stanisław Wyspiański.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Artysta wykonał obraz w stylu abstrakcja. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym.

Tematem tej pracy jest inne.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, fioletowy, różowy. Kolor czerowny należy wprowadzać do przestrzeni wymagających dynamicznego motywu wizualnego. Fiolet może okazać się idealnym partnerem kolorystycznym dla beżowych ścian lub mebli.

Klimat obrazu opisać mozna jako inne.