Emocje 2, 2009

"Emocje 2" to druga z trzech prac, które tworzą obszerny cykl obrazów zatytułowany"Ekspresja gestu". Cykl ten został poświęcony tematyce związanej z możliwością odsłaniania (meta)fizycznej strony energii, przy wykorzystaniu symbolicznej geometrii, połączonej z ekspresją gestu w malarstwie. Podjęta została tutaj próba przybliżenia się do sensualnej i zarazem umysłowej natury duszy. W sztuce interesuje mnie zmysłowość materii i zmienne efekty optyczne. Ważnym elementem mojej pracy jest światło, które daje początek wszelkiej formie. Z niego rodzi się kolor ożywiający kształt, "dusza" określająca "ciało'. Poruszana przeze mnie kwestia metafizyki w malarstwie pochodzi z przekonania, że działalność artystyczna jest nieustannym procesem wzajemnej konfrontacji człowieka ze światem. Zatem rozumiem sztukę jako zjawisko, czy też inną formę uzewnętrznienia tych samych sił psychicznych, które współtworzą kulturę oraz ewoluujący obraz świata.

Obraz o tytule "Emocje 2" to praca z 2009 roku o wymiarach 120x140 cm. Jej autorem jest Katarzyna Kołodziejczyk.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, technika własna, tempera, pastel. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Technika autorska, niepowtarzalna i oryginalna, zwykle mieszana, zależna od indywidualnej wizji artysty. W dużej mierze polega na eksperymentalnych działaniach samego twórcy. Jest to technika szczególnie popularna w wieku XVII oraz XIX-tym, posiadająca właściwości medium zarówno malarskiego, jak i rysunkowego. Pastele to kolorowe sztyfty występujące pod postacią mokrą, suchą, olejną, wodną, kredową czy ołówkową. Najczęściej wybieranym podłożem do kompozycji wykonywanych pastelami jest papier, pergamin, płótno i karton. Z uwagi na osypywanie się pasteli z powierzchni podobrazia, obraz należy zabezpieczyć fiksatywą. Wśród twórców wykorzystujących technikę pastelową w swoim warsztacie artystycznym byli portreciści Jean-Étienne Liotard, Rosalba Carriera oraz caravaggionista Maurice Quentin de La Tour. Nowy potencjał pasteli jako techniki szybkiej i łatwo dostępnej odkryli w kolejnym stuleciu impresjoniści i przedstawiciele szkoły z Barbizon. Polscy twórcy pasteli to z kolei Leon Wyczółkowski, Witkacy oraz Stanisław Wyspiański.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu abstrakcja. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli.

Tematyka pracy to inne.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory czerwony, fioletowy, różowy. Obraz lub rzeźba o czerwonej barwie będzie główną gwiazdą w naszym wnętrzu, zwracającą uwagę wszystkich wizualnych odbiorców. Fiolet może okazać się idealnym partnerem kolorystycznym dla beżowych ścian lub mebli.

Nastroj pracy charakteryzuje inne.