Narela, 2023

"Narela" - obraz jest dziełem z 2023 roku I charakteryzuje się wymiarem 50x60 cm. Autorem jest Katarzyna Kołtan.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał technikę tempera.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże deska. Jest to drewniany element w formie płaskiego, wydłużonego prostopadłościanu, stosowany głównie jako materiał budowlany, półprodukt meblarski lub materiał wykończeniowy. W warsztatach artystycznych, deski wykorzystywane są do żłobienia lub wypalania w nich reliefów bądź jako podłoże malarskie. Aż do czasów renesansu, deska była bowiem najpopularniejszą powierzchnią do malowania obrazów. Jej popularność spadała od XVI wieku, kiedy zastąpiło ją płótno na blejtramie. Obecnie, wciąż wykorzystywana jest w ikonopisarstwie: odpowiednio sezonowane deska zapobiegnie wypaczeniu drewna, dzięki czemu ikona przetrwa wiele lat w nienaruszonym stanie.

Pracę możemy zakwalifikować do stylu figuratywne. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie.

Tematem tej pracy są człowiek, fantastyka, portret. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Fanstatyka pojawia się w sztuce całego świata, będąc odpowiedzią na ludzką potrzebę tworzenia wyimaginowanych światów i sytuacji, działających zgodnie z prawem logiki stworzonych w wyobraźni ich twórców. Portret jest najpopularniejszą formą upamiętnienia wizerunku już od czasu antyku. Zarówno w rzeźbie, fotografii jak i w malarstwie czy rysunku. Jako samodzielna forma pojawił się w okresie quattrocenta we Włoszech.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory czarny, wielokolorowy, złoty. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu. Złoty, kóry dominował w sztuce rusko-bizantyjskiej oraz w sakralnych dziełach od średniowiecza po barok. Może być również stosowany do stworzenia atmosfery oniryzmu, elegancji i wytworności.

Klimat obrazu opisać mozna jako: melancholia, pasja, spokój. Melancholia to uczucie trudne do określenia, pokrewne tęsknocie i zadumie, dlatego mogą ją wywołać obrazy odwołujące się do naszych pozytwnych przeżyć, np. Widoki morza czy konkretne postacie na obrazach. W przypadku pasji, artyści najczęściej stosują ciepłą kolorystykę zdominowaną przez czerwień lub wybierają tematy związane ze sferą uczuciową człowieka. Spokój, który związany jest najczęściej z motywami natury bądź abstrakcją w subtelnej gamie kolorystycznej.