Forgotten Dreams, 2024

"Forgotten Dreams" - obraz jest dziełem z 2024 roku I charakteryzuje się wymiarem 60x70 cm. Autorem jest Łukasz Kujawa.

W celu stworzenia dzieła wykorzystał techniki: akryl, ołówek, technika własna, węgiel, pastel, inne. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika. Jest to najpopularniejsze i narzędzie artystyczne, którego nazwa pochodzi od ołowiu, a więc materiału, z którego tworzono je w średniowieczu; dopiero w czasach renesansu ołów został zastąpiony przez grafit w oprawie drewnianej. Współczesne ołówki posiadają oznaczenia zgodne z Polską Normą Urzędową: B (black), H (hard), F (firm). Zależnie od rodzajów ołówka, artysta może uzyskać różne rodzaje linii. Ta artystyczna technika wykorzystywana była już w antyku, zaś najsłynniejszym twórcą rysunków wykonywanych ołówkiem był Albrecht Dürer. Dużą zaletą ołówka jest możliwość uzyskania niezwykle precyzyjnego, szczegółowego rysunku, który dodatkowo można cieniować. Cieniowanie pozwala na uzyskanie efektów światłocieniowych oraz wrażenia głębi oraz wypukłości. Ołówek jest jedną z ulubionych technik artystów tworzących w stylu hiperrealizmu; w pracowniach artystów zajmuje ważne miejsce ze względu na fakt wykorzystania go do tworzenia szkiców przygotowawczych. W sztuce współczesnej technika własna spotykana jest niezwykle często ze względu na mnogość artystycznych kierunków oraz dominującą w twórczości artystów, już od lat 70-tych, sztukę instalacji. Jest to technika używana już przez pierwszych artystów prehistorycznych do wykonywania szkiców na ścianach jaskiń. Do tego celu używano węgla drzewnego. Dziś wykorzystuje się wiele rodzajów węgla do artystycznych działań; wśród nich natrafimy na wariant miękki oraz twardy. Rysownicy często wykorzystują specjalny węgiel rysunkowy, powstały poprzez połączenie ze sobą pyłu węglowego, iłu oraz spoiwa oraz sprasowanie ich do twardej postaci. W zależności od siły nacisku rysika oraz gatunku węgla uzyskamy różny stopień intensywności barwy. Jest to technika szczególnie popularna w wieku XVII oraz XIX-tym, posiadająca właściwości medium zarówno malarskiego, jak i rysunkowego. Pastele to kolorowe sztyfty występujące pod postacią mokrą, suchą, olejną, wodną, kredową czy ołówkową. Najczęściej wybieranym podłożem do kompozycji wykonywanych pastelami jest papier, pergamin, płótno i karton. Z uwagi na osypywanie się pasteli z powierzchni podobrazia, obraz należy zabezpieczyć fiksatywą. Wśród twórców wykorzystujących technikę pastelową w swoim warsztacie artystycznym byli portreciści Jean-Étienne Liotard, Rosalba Carriera oraz caravaggionista Maurice Quentin de La Tour. Nowy potencjał pasteli jako techniki szybkiej i łatwo dostępnej odkryli w kolejnym stuleciu impresjoniści i przedstawiciele szkoły z Barbizon. Polscy twórcy pasteli to z kolei Leon Wyczółkowski, Witkacy oraz Stanisław Wyspiański.

Podłożem tej pracy jest płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, minimalizm. Najbardziej znanymi twórcami kompozycji abstrakcyjnych byli Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lucio Fontana. Artyści sztuki minimalnej posługiwali się ascetycznymi bryłami, kojarzącymi się z architekturą, podstawowymi kształtami oraz liniami prostymi.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, inne.

"Forgotten Dreams" wyróżnia się paletą kolorów wśród których występują: biały, beż, żółty, niebieski, fioletowy, różowy, szary, wielokolorowy, czarny, inne. Biały, który jest stosowany w malarstwie między innymi w celu wizualnego zmiękczenia kompozycji oraz nadania jej subtelnego charakteru. Beż to dobre rozwiązanie dla rustykalnych, drewnianych wnętrz. W zależności od odcienia, kolor żółty doskonale współgra zarówno z zimnymi, jak i ciepłymi barwami. Błękit może okazać się zbawieniem po stresującym dniuFioletowy, który jest bez wątpienia bardziej dojrzałym wydaniem różu, dobrze wyglądającym w połączeniu z białym, szarym, beżowym oraz kremowym wnętrzem. Dzieła w odcieniach szarości stanowią znakomity wybór dla tych, którym zależy na równomiernym rozłożeniu akcentów wizualnych w przestrzeni mieszkalnej czy biurowej. Wielobarwna kompozycja pozwoli nam wprowadzić do spokojnego wnętrza dynamiczny, szalony element. Czarne dzieło sztuki z pewnością będzie stanowić instrygujący fragment wystoju wnętrz w naszym domu lub biurze.

Klimat obrazu opisać mozna jako: depresja, melancholia, niepokój, pasja, radość, spokój, żywiołowość, inne. Uczucie depresji w przeszłości łączyło się z dziełami ekspresjonistów niemieckich oraz sztuce powstającej po konfliktach zbrojnych, kiedy artyści podejmowali wątki osamotnienia, odrzucenia i kryzysu egzystencjalnego. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Niepokój może łączyć się z dziełami sztuki przedstawiającymi stworzenia jak z koszmaru sennego bądź poprzez psychodeliczne, niefiguratywne kompozycje oddziałujące na naszą podświadomość. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.