Jak Feniks ..., 2023

"Jak Feniks..." - przedstawia tors kobiety w wyrazisty i ekspresyjny sposób, utrzymany w błękitno-niebieskiej kolorystyce. Tematyka nawiązuje do mitu greckiego, ukazując współczesną interpretację tego motywu w kontekście kobiecej siły i transformacji.

Obraz emanuje energią i nowoczesnym spojrzeniem na kobiece piękno. Artystka zastosowała technikę olejną, tworząc kompozycję, która przyciąga uwagę widza. Podobnie jak w przypadku innych dzieł, autorka zrewolucjonizowała tradycyjne przedstawienie, pozbawiając postać stereotypowego podkreślenia atrybutów kobiecych.

"Jak Feniks..." zachęca do refleksji nad współczesnym spojrzeniem na kobiecość, transcendencję i siłę odrodzenia. To nowatorska interpretacja mitologicznego motywu, która otwiera przestrzeń dla indywidualnych interpretacji widza. Obraz jest prawdziwym wyrazem artystycznej narracji, którą podkreśla Grand Prix zdobyte w 2023 roku na II Salonie Sztuki w Antoninie. Monogram artystki oraz ewentualny opis znajdują się na odwrocie płótna.

"Jak Feniks. . " to obraz o wymiarach 60x90 cm z 2023 roku. Autorem pracy jest Marta Zygmunt.

Praca wykonana została w technice olej. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Artysta wykonał obraz w stylach: ekspresjonizm, figuratywne. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. W latach 50-tych XX wieku, w Stanach Zjednoczonych pojawił się ruch zwany Nową figuracją, postulujący umiejscowienie człowieka i jego kondycji ludzkiej w centrum twórczości artysty.

Tematem tej pracy są człowiek, portret. Jest temat uniwersalny dla historii sztuki: w prehistorii sylwetki ludzkie pełniły rolę mistyczną, w czasach renesansu stanowiły estetyczny wzór piękna, zaś w sztuce współczesnej wątek ten skupia się przede wszystkim na świadomości, percepcji i wnętrzu ludzkim, niekoniecznie przedstawiając go w całej postacii, a obrazując to, co jest częścią jego umysłu. Portret jest najpopularniejszą formą upamiętnienia wizerunku już od czasu antyku. Zarówno w rzeźbie, fotografii jak i w malarstwie czy rysunku. Jako samodzielna forma pojawił się w okresie quattrocenta we Włoszech.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor niebieski, który dominował w twórczości Picassa w latach 1901-1904, dlatego też ten etap artystyczny nazywa się „Okresem błękitnym”.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako pasja, inne. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym.