Odrodzenie, 2023

Obraz "Odrodzenie" to dynamiczne dzieło olejne, które przemawia ekspresywnością swych barw i gestów. Centralnym motywem jest akt kobiecy, opleciony metaforyczną aurą wolności i odrzucenia ograniczeń. Malarka używa wielowarstwowości zarówno w treści, jak i w technice, co nadaje pracy głębię i złożoność.

W pierwszym planie widzimy kobiecą postać, której ciało jest przekształcone w płynne, organiczne formy. Kobieta, choć ukazana w sposób niedosłowny, emanuje siłą i pewnością siebie. Jej gesty sugerują dynamiczny ruch ku górze, ku nowym horyzontom. Nieustannie ewoluujący krajobraz jej wnętrza odzwierciedla proces transformacji i odrodzenia.

Technika malarska jest równie ekspresyjna, zastosowane olejne farby oddające bogactwo kolorów i faktur. Warstwy farby nakładają się na siebie, tworząc głębię i dynamikę. Światło i cień tańczą ze sobą, podkreślając dramatyzm kompozycji.

Symboliczne odrzucenie ograniczeń przez namalowaną kobietę staje się kluczowym elementem interpretacji. Jej postawa przypomina o sile odrodzenia i wolności, o zdolności do przekraczania granic narzuconych przez świat zewnętrzny.

"Odrodzenie" to nie tylko obraz, lecz manifestacja siły ludzkiego ducha, który nieustannie dąży do samorealizacji i przełamywania barier. To dzieło, które inspiruje do refleksji nad własnymi możliwościami i potencjałem.

Obraz otrzymał Grand Prix na II Salonie Sztuki organizowanym w Galerii Sztuki OperisArtis w Antoninie.

"Odrodzenie" to obraz o wymiarach 60x90 cm z 2023 roku. Autorem pracy jest Marta Zygmunt.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Farba olejna to rodzaj farby powstała w wyniku zmieszania pigmentu z olejem roślinnym, często lnianym. Jest to wolnoschnąca technika wymagająca wiedzy, doświadczenia i praktyki. Farby olejne po raz pierwszy pojawiły się w starożytności na Dalekim Wschodzie, ale w Europie rozpowszechniły się w XV wieku, najwcześniej najprawdopodobniej we Flandrii. Szybko zyskały popularność ze względu na różnorodne efekty, które mogły być dzięki nim uzyskane – przede wszystkim świetlistość oraz wyrazistość kolorów. Farba olejna może być kładziona impastami, a więc grubymi warstwami, oraz laserunkowo. Laserunki to półprzezroczyste warstwy farby powstałe w wyniku rozcieńczenia ich dużą ilością odpowiedniego rozpuszczalnika, dzięki którym artysta może zmienić lub wydobyć odpowiedni ton niższych warstw obrazu. Ten klasyczny sposób nakładania cienkich warstw farby olejnej, spotykamy u flamandzkich oraz holenderskich artystów, takich jak Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Jan Vermeer czy Cornelis Gijsbrechts. Inną techniką jest alla prima, a więc nakładanie grubej warstwy farby swobodnym gestem malarskim, czasem bez szkicu przygotowawczego na płótnie, a czasem bazując jedynie na schematycznej kompozycji zaznaczonej pędzlem na podobraziu. Techniką alla prima posługiwał się Peter Paul Rubens oraz Anton van Dyck. Popularność farb olejnych spadła po połowie XX wieku, kiedy wielu artystów zwróciło się ku farbom akrylowym.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to rodzaj tkaniny o splocie płóciennym, które charakteryzuje się szerokim zastosowaniem. W przypadku warsztatu artystycznego, płótno występuje w charakterze podobrazia: może zostać rozpięte na listwach drewnianych, tworząc blejtram, lub zostać umieszczone na desce. Kompozycję malarską umieszcza się na płótnie uprzednio zagruntowanym.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: ekspresjonizm, figuratywne. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. Sztuką figuratywną jest przede wszystkim realizm, stanowiący dokładnie odzwierciedlenie wizualnych form otaczającej nas rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: akt, człowiek. Jest to przedstawienie nagiej postaci ludzkiej, podejmujące wątek estetyczny, zmysłowy czy krytyczny. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych.

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory zielony, różowy. Zieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, żywiołowość. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości.