Płomykówka i gwiaździste niebo, 2024

Immerse yourself in the ethereal allure of a captivating oil painting that brings a touch of magic to the gallery. In this enchanting scene, a young barn owl with rosy cheeks gazes out with wide-eyed wonder, capturing the innocence and mystique of the nocturnal world. The backdrop paints a celestial canvas of the night sky, adorned with bright, oversized stars that twinkle in cosmic harmony. The interplay of celestial elements and the charming protagonist evoke a sense of wonder, transporting viewers into the realm of a whimsical fairy tale.

Obraz o tytule "Płomykówka i gwiaździste niebo" to praca z 2024 roku o wymiarach 25x25 cm. Jej autorem jest Nataliia Nikulina.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest deska. Jest to drewniany element z drewna dowolnego gatunku, wykorzystywany jako materiał budowlany, meblarski, wykończeniowy lub artystyczny. Na desce powstają obrazy artystyczne, można rzeźbić w nim reliefy, dowolnie wypalać bądź wykorzystywać do instalacji artystycznych. Deska była podłożem malarskim, które dominowało aż do końca XVI wieku, kiedy zostało wyparte przez płótno. W malarstwie wschodnim, t. J. Rusko-bizantyjskim, deska jest podłożem dla ikon prawosławnych. Wymaga ona wcześniejszego przygotowania oraz sezonowania, dzięki któremu powierzchnia ikony nie ulegnie spękaniu z powodu wypaczenia drewna.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli figuratywne, inne. Przykładami prac figuratywnymi są prace Petera Paula Rubensa, Diego Velazqueza, Jana Vermeera czy Jana Matejki.

Tematyka pracy to zwierzę. Juz w czasach prehistorycznych zwierzęta były motywem rysunków na ścianach jaskiń. Bardzo często pojawiały sie także w mozaikach oraz malarstwie ściennym w starożytności (Pompeje, Herkulanum). Zwierzęta fascynowały również polskich artystów szczególnie nurtu realistycznego i występowały na obrazach Wierusza-Kowalskiego, Kossaków czy Chełmońskiego.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: beż, brązowy, żółty, niebieski. Głównym zadaniem beżu jest ocieplenie pracy oraz wprowadzenie aury naturalizmu i elegancji. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. W zależności od odcienia, kolor żółty doskonale współgra zarówno z zimnymi, jak i ciepłymi barwami. Niebieski, który ceniony jest przez terapeutów z powodu właściwości uspokajających. Dobrze sprawdza się w sypialni i wszędzie tam, gdzie mamy ochotę się odprężyć.

Nastroj pracy charakteryzuje spokój. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.