Wędrowcy wewnętrznego świata , 2025

Wędrowcy wewnętrznych światów

Kim są ci, którzy kroczą przez krajobrazy pomiędzy snem a jawą? Ich sylwetki, odległe i ciche, wydają się zawieszone w przestrzeni, jakby wciąż balansowały na granicy istnienia. To podróżnicy nieskończoności, zagubieni na styku materii i myśli, poszukujący odpowiedzi na pytania, które nigdy nie padły.

Obraz ten jest jak zatrzymany kadr z podróży, której każdy z nas doświadcza – tej w głąb siebie. Formy i cienie splatają się w opowieść o wewnętrznych poszukiwaniach, o chwilach, gdy rzeczywistość rozmywa się w refleksji, a my zostajemy sam na sam z własnym istnieniem. Czy wędrujemy w stronę światła, czy zanurzamy się w nieznane?

Malowany akrylem na bawełnianym płótnie o wymiarach 40x40cm, obraz przenika surową fakturą i głęboką paletą barw, w której czerń skrywa tajemnice, a jasne przestrzenie zdają się być oddechem świadomości. Zamalowane na czarno boki nadają mu gotową, ponadczasową formę, pozwalając skupić się na samej esencji obrazu.

To sztuka dla tych, którzy czują więcej – dla wędrowców światów wewnętrznych, dla poszukiwaczy głębi, dla tych, którzy wiedzą, że prawdziwa podróż zaczyna się w duszy.

Obraz jest wykończony błyszczącym werniksem. Boki podobrazia zamalowane.  Nie wymaga ramy. 

"Wędrowcy wewnętrznego świata " - obraz jest dziełem z 2025 roku I charakteryzuje się wymiarem 40x40 cm. Autorem jest Sebastian Garyantesiewicz.

Dzieło zostało wykonane w technice akryl. Jest to rodzaj farby opatentowany w Niemczech w 1934 roku, początkowo wykorzystywany w przemyśle i do prac remontowych (malowano nią elewacje budowli w morskim klimacie); jako medium artystyczne rozpowszechnił się od lat 50-tych XX wieku i szybko zyskały popularność ze względu na łatwość operowania nimi, niską cenę, szybki czas schnięcia oraz żywe kolory. Akryle można stosować na dowolnym podłożu – drewnie, metalu, płótnie, papierze, kartonie, szkle. Nie jest to medium wymagające wiedzy i praktyki w takim stopniu, jak ma to w przypadku farb olejnych, dlatego farby akrylowe poleca się początkującym adeptom sztuk pięknych. Akryle pozwalają na nakładanie warstw cienkich, laserunkowych, jak i impastowych. Mogą występować jako płyn lub żel w tubkach. Można spotkać je w twórczości artystycznej Andy’ego Warhole’a, Tadeusza Dominika, Basquiata czy Edwarda Dwurnika.

Praca wykonana jest w oparciu o płótno. Jest to tkanina o splocie płóciennym, posiadająca wielorakie zastosowanie. Płótno wykorzystywane jest jako podobrazie malarskie: najpopularniejszymi rodzajami są te wykonane z włókien bawełnianych lub lnianych. Płótno malarskie bywa mocowane na krosnach (drewnianych listwach), tworząc blejtram lub umieszczane na desce drewnianej przy pomocy odpowiedniego kleju. Płótno jest w następnej kolejności gruntowane oraz pokrywane farbą.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: abstrakcja, minimalizm, surrealizm. Abstrakcja to styl odrzucający odzwierciedlenie rzeczywistości I w zamian przekazanie jej w postaci abstrakcyjnych pojęć i idei, miedzy innymi przy pomocy kolorów, kształtów I linii. Minimalizm powstał na gruncie modernistycznych eksperymentów formalnych, które dążyły do mocnego ograniczenia środków plastycznych. W latach 20-tych we Francji pod wpływem eksperymentów dadaistycznych oraz psychoanalizy Freuda narodził się Surrealizm, który skupiał się na odkrywaniu zakamarków podświadomości, nawiązywał do rzeczywistości sennej, poszukując w niej logiki nowych światów wewnątrz umysłu ludzkiego.

Tematem tej pracy są abstrakcja, człowiek, fantastyka, pejzaż, inne. Człowiek pojawił się już w sztuce prehistorycznej i jest jednym z głownych tematów w sztuce do czasów współczesnych. Motywy fanstastyczne w sztuce dotyczą nie tylko wyimaginowanych stworzeń, ale obejmują również wątki futurystyczne i sci-fi. Najchętniej korzystają z tego tematu artyści tworzący w nurcie surrealizmu. Pejzaż o znaczeniu symbolicznym i nastrojowym pojawił się po raz pierwszy u tajemniczego artysty włoskiego renesansu zwanym Giogrione, w XIX wieku był chętnie podejmowany przez impresjonistów, a później postimpresjonistów i fowistów.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: biały, beż, brązowy, czarny, inne. Kolor biały jest wskazany zwłaszcza dla tych miłośników sztuki, którzy cenią sobie minimalizm. Jest to barwa idealna do spokojnych, przytulnych przestrzeni, w których nie chcemy wprowadzać żywiołowego elementu. Obok zieleni i błękitu, barwa brązowa ma najsilniejsze działanie terapeutyczne związane z jej częstym występowaniem w naturze. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Nastroj pracy charakteryzują melancholia, radość, spokój, inne. Dzieła sztuki o zgaszonych barwach, przedstawiające jesienne krajobrazy bądź postacie ludzkie pogrążone w zadumie wywołują melancholię. Kompozycje malarskie i rzeźbiarskie wywołujące radość są szczególnie pożądane w przestrzeni domowej, gdzie pozwalają nam się zrelaksować. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną.