BOY XXXL, 2023

Obraz o tytule "BOY XXXL" to praca z 2023 roku o wymiarach 153x50 cm. Jej autorem jest Sebastian Kubica.

Praca wykonana została w technikach: akryl, spray. Jest to farba syntetyczna, w produkcji której wykorzystuje się cząsteczki pigmentów oraz żywice poliakrylowe. Początkowo, farby akrylowe wykorzystywano do prac przemysłowych i budowlanych, m. In. Pokrywając nimi ściany budynków w klimacie nadmorskim, jednak od lat 50-tych szybko zyskiwały popularność jako medium malarskie. Posiadają liczne zalety: szybki czas schnięcia, dostępność, stosunkowo niską cenę, bogatą gamę kolorystyczną oraz łatwość posługiwania się nią. Może być wykorzystywana do pokrywania zarówno płótna jak i drewna, szkła, metalu, papieru, kartonu. Występuje w postaci płynnej (w pojemnikach) oraz żelowej (w tubkach) Farba akrylowa jest dobrym rozwiązaniem dla początkujących artystów, chociaż spotkamy ją w twórczości kanonicznych mistrzów malarstwa, takich jak Basquiat, Andy Warhol czy Edward Dwurnik. Jest to medium występujące w postaci pojemnika z pigmentami i gazem nośnym, które znajdują się pod dużym ciśnieniem. Wielką karierę sprayu rozpoczął street art (sztuka uliczna) wykorzystując go do tworzenia murali i graffiti na murach. Spray można używać wraz z wcześniej przygotowanymi szablonami (które należy przyłożyć do powierzchni ściany i rozpylić na nie farbę) lub z wolnej ręki. Szybkość i łatwość tej metody zadecydowały o dużej karierze sprayu jako podstawowego narzędzia street artu do wyrażania w przestrzeni miejskiej politycznych, społecznych i kulturowych haseł. Spray wykorzystywany jest również w malarstwie sztalugowym, często występując w towarzystwie farby akrylowej. Artyści streetartowi posługujący się sprayem w swojej twórczości to m. In. Basquiat, Richard „Richie” Mirando czy Sane Smith. Najsłynniejszym, wciąż anonimowym przedstawicielem sztuki ulicznej, tworzącym przy pomocy szablonów oraz sprayu jest oczywiście Banksy, pozostawiający swoje kąśliwe uwagi na temat XXI-ego społeczeństwa na murach całego świata.

Podłożem tej pracy jest deska. Jest to drewniany element w formie płaskiego, wydłużonego prostopadłościanu, stosowany głównie jako materiał budowlany, półprodukt meblarski lub materiał wykończeniowy. W warsztatach artystycznych, deski wykorzystywane są do żłobienia lub wypalania w nich reliefów bądź jako podłoże malarskie. Aż do czasów renesansu, deska była bowiem najpopularniejszą powierzchnią do malowania obrazów. Jej popularność spadała od XVI wieku, kiedy zastąpiło ją płótno na blejtramie. Obecnie, wciąż wykorzystywana jest w ikonopisarstwie: odpowiednio sezonowane deska zapobiegnie wypaczeniu drewna, dzięki czemu ikona przetrwa wiele lat w nienaruszonym stanie.

Artysta wykonał obraz w stylach: abstrakcja, figuratywne, pop-art, surrealizm. Jest to styl porzucający wszelkie podobieństwa formalne do form rzeczywistych, postulując wyrażanie za pomocą sztuki wartości abstrakcyjnych, idei, emocji, symboli. Sztuka figuratywna to typ prac artystycznych, w których możemy wyróżnić sylwetki ludzkie, zwierzęce czy przyrodnicze w ich proporcjach naturalnych lub bliskich rzeczywistym. Pop-art jest kierunkiem, którego predstawiciele inspirowali się sztuką masową, pełnymi garściami czerpiąc z komiksu, reklam, gazet, programów telewizyjnych, chodnikowej literatury, filmu, muzyki. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu są Salvador Dali, Max Ernst, René Magritte, Joan Miró, Tristan Tzara oraz Meret Oppenheim.

Przewodnie tematy pracy to: abstrakcja, geometria, zwierzę. Kształt i kolor mają największy udział w Geometrii. Relacja między nimi często prowadzi do powstania zaskakujących motywów. Prace Pieta Mondriana, znanego jako najpopularniejszego autor kompozycji wykorzystujących geometrię, szybko przeniknęły do wzornictwa dekoracyjnego a nierzadko również przemysłowego. Zwierzę, które było motywem kompozycji malarskich tworzonych przez prehistorycznych artystów na ścianach jaskiń. Pojawiało się również w malarstwie ściennym i mozaikach w Pompejach czy Herkulanum (wystarczy przypomnieć sobie słynną posadzkę z psem stróżującym podpisaną „Cave canem”). Fascynację zwierzętami widać również w polskim malarstwie realistycznym na płótnach Kossaków, Chełmońskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.

Wśród gamy kolorystycznej dominują kolory: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, różowy, wielokolorowy, inne. Barwa czerwona stanowi najlepszy sposób na ocieplenie wnętrza, w którym przebywamy. Ponadto dynamizuje i ożywia przestrzeń poza dziełem. Pomarańczowy, który jest ogromnie ceniony przez artystów z powodu przyciągania wzroku widza oraz swojego dwoistego charakteru: z jednej strony występuje w przyrodzie, z drugiej posiada dekoracyjną, syntetyczną energię. Żółty, który posiada różne oblicza zależne od odcienia barwy. Żółcienie poprawiają Nastroj odbiorcy i rozświetlają przestrzeń, w której są eksponowane bądź też wprowadzają atmosferę spokoju i odprężenia. Zieleń zbliża nas do natury, dlatego jeśli jesteśmy zmęczeni miejskim krajobrazem, zaprośmy zielone dzieło sztuki do naszego domu. Niebieski, który nadaje onirycznego charakteru dziełom sztuki, co tłumaczy częste jego występowanie w pracach surrealistów, np. U Salvadora Dali i Rene Magritte’a. Welobarwne dzieła sztuki warto dopasować do wnętrza tak, by choć jeden kolorystyczny element kompozycji znalazł odzwierciedlenie w elemencie wystroju poza ramami obrazu.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, radość, spokój, żywiołowość. Pasja, którą można osiągnąć dzięki motywom miłości, przyjemności, pożądania, lub – z drugiej strony – agresji, złości i wzburzenia uczuciowego. Wbrew temu, co można sądzić, wywołanie radości u odbiorcy jest jednym z najtrudniejszych wyzwań artystycznych. Spokój najlepiej osiągnąć przy pomocy minimalistycznych kompozycji, które cechują ograniczoną paletą kolorystyczną. Sztuka pełna żywiołowości powinna znaleźć się w przestrzeni biurowej, ponieważ pozytywnie wpływa na kreatywność pracowników oraz dodaje energii.