Coexistence, 2023

"Coexistence" to grafika o wymiarach 70x100 cm z 2023 roku. Autorem pracy jest Sebastian Kubica.

Praca wykonana została w technikach: serigrafia, sitodruk. Jest to technika druku, która narodziła się w starożytnej Japonii, ale została udoskonalona w tym kraju wiele wieków później przez Yuzensai Miyasaki i Zisukeo Hirose. Polega ona na umieszczeniu szablonu na drobnej siatce tkanej z metalowych drucików lub włókien syntetycznych, a następnie przetłoczeniu farby przez matrycę. W Europie technikę tę rozpowszechnił i udoskonalił Samuel Simon w 1907 roku. Jest to technika inaczej zwana serigrafią. Polega ona na przytwierdzeniu szablonu na drobną siatkę tkaną, metalową lub z włókien sztucznych. Wykonanie odbitki polega na przetłoczeniu farby przez matrycę. Protoplastą tej techniki były tzw. Druki szablonowe, które wykonywano w starożytnej Japonii. Wiele wieków później, twórcami pierwszych serigrafii byli również Japończycy – Zisukeo Hirose oraz Yuzensai Miyasaki. Z kolei w Europie technika ta została udoskonalona w 1907 przez Samuela Simona, który zdobył patent na silk-screen.

Podłożem tej pracy jest papier. Jest to rodzaj podobrazia, który, w zależności od faktury i grubości, przystosowany jest do konkretnych technik artystycznych. Papier o gramaturze 200 g/2 jest odpowiednim materiałem do wykonywania na nim kompozycji przy pomocy farb akwarelowych, gwaszu, sangwiny czy tuszu, z kolei ten o gramaturze 90 g/m2 o ziarnistej powierzchni, odpowiedni będzie do rysunku ołówkiem, kredkami, pastelami, sepią i węglem. Jeżeli artyście zależy na papierze odpornym na światło słoneczne i działanie czasu, powinien zastosować papier bezkwasowy. Historia papieru sięga antyku; znany był on w całym basenie Morza Śródziemnego oraz na Dalekim Wschodzie. W warsztatach artystycznych wykorzystywano go do tworzenia szkiców i rysunków koncepcyjnych, zaś od XVI wieku stanowił ważny materiał do druku i grafiki. Dziś prace na papierze są autonomicznym dziełem sztuki, które pod względem wartości sprzedażowej mogą pokonać swoich rywali na płótnie.

Dzieło posiada charakterystyczne cechy utworu dla styli abstrakcja, ekspresjonizm, figuratywne, surrealizm. Abstrakcja nie jest tendencją nową: jej korzeni można szukać w społeczeństwach prehistorycznych, tworzących wyabstrahowane ornamenty czy uproszczone, schematyczne kompozycje o przeznaczeniu mistycznym. Najsłynniejszymi polskimi ekspresjonistami byli artyści należący do grupy BUNT, działającej przed II wojną światową. Figuratywizm był dominującym typem kompozycji od starożytności aż do wieku dziewiętnastego, kiedy zaczęły pojawiać się nowe artystyczne tendencje zmierzające do coraz większej subiektywizacji wizji artystycznej na płótnie i w rzeźbie. Surrealiści aktywnie uczestniczyli w życiu artystycznym i kulturalnym powojennej Francji, często stosując prowokacje intelektualne w stosunku do osobistości ze świata polityki.

Przewodnie tematy pracy to: człowiek, fantastyka, portret, zwierzę. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Sylwetki ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe. Fantastyka jest bardzo szerokim pojęciem, pod którym sklasyfikowac możemy prace charakteryzujące się wykorzystaniem motywów I wizji futurystycznych, średniowiecznych, kosmicznych, elementów legend I podań. Portrety są z jednej strony cennym źródłem historycznym, z drugiej zaś mogą dotyczyć krytycznego spojrzenia na kwestie społeczne i polityczne. W sztuce współczesnej skupiają się one na tym drugim zagadnieniu, choć nadal mogą występować w kokntekście czysto estetycznym. Zwierzę, które było motywem kompozycji malarskich tworzonych przez prehistorycznych artystów na ścianach jaskiń. Pojawiało się również w malarstwie ściennym i mozaikach w Pompejach czy Herkulanum (wystarczy przypomnieć sobie słynną posadzkę z psem stróżującym podpisaną „Cave canem”). Fascynację zwierzętami widać również w polskim malarstwie realistycznym na płótnach Kossaków, Chełmońskiego oraz Wierusza-Kowalskiego.

Autor grafiki wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory biały, czerwony, czarny. Dzięki białej barwie, praca będzie znakomitym dopełnieniem minimalistycznego, nowoczesnego wnętrza, jednocześnie zachowując równowagę między obiektem a przestrzenią. Poprzez odpowiedni kontekst czerwień może podkreślać silne emocje, niebezpieczeństwo bądź przyjemność. Wprowadza również dynamikę do kompozycji. Czerń może tworzyć zaskakujące połączenie z czarnym, minimalistycznym wnętrzem bądź działać na zasadzie konstrastu, kiedy wprowadzimy ją do jasnej przestrzeni.

Nastroj pracy charakteryzują pasja, żywiołowość. Dzieła sztuki pełne pasji przedstawiają chwile zmysłowych przyjemności oraz wybuchu uczuć w ujęciu dynamicznym. Żywiołowość, którą osiąga się poprzez wibrującą kolorystykę oraz emocjonalne tematy malarskie i rzeźbiarskie.