Turkuniski, 2020

Turkuniski

"Turkuniski" - obraz jest dziełem z 2020 roku I charakteryzuje się wymiarem 70x70 cm. Autorem jest Wojciech Odsterczyl.

Dzieło zostało wykonane w technikach: pastel, olej. Jest medium leżące na granicy malarstwa i rysunku, produkowane z kolorowych sztyftów przyjmujących postać mi. In. Pasteli olejnych, wodnych, woskowych, kredowych lub ołówków. Największą popularnością pastele cieszyły się w XVIII-wiecznej Europie wśród portrecistów. W swojej twórczości wykorzystywali ją Jean-Étienne Liotard i Rosalba Carriera. W kolejnym stuleciu dostrzeżono potencjał pasteli jako medium odpowiedniego do pracy w plenerze, dlatego wykorzystywali go impresjoniści oraz barbizończycy. Wśród polskich twórców, kompozycje pastelowe wykonywali Stanisław Wyspiański, Leon Wyczółkowski czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. Odpowiednim podłożem dla tej techniki jest papier, płótno, karton i pergamin. Kompozycja wykonana pastelami nie wnika w strukturę papieru, dlatego po jej wykonaniu należy ją utrwalić fiksatywą. Jest to rodzaj farb malarskich, których składnikami są olej lniany oraz pigment. Technika własnoręcznego przygotowania farb oraz malowania nimi wymaga wiedzy, cierpliwości (obrazy olejne dość długo schną) oraz ćwiczeń; efekt, jaki dzięki nim uzyskany, jest wart tego wysiłku ze względu na dobrą trwałość obrazu oraz świetlistość kolorów. Farby olejne mają długą historię, która w przypadku Europy sięga XV wieku. Pierwszymi artystami, którzy zaczęli posługiwać się olejami na desce byli artyści flamandzcy i holenderscy, tacy jak Jan van Eyck oraz Rogier van der Weyden, którzy posługiwali się techniką laserunkową (nakładali półprzezroczyste, cienkie warstwy olejne na monochromatyczną podmalówkę, wzmacniając niektóre tony). W XVII wieku modna była technika alla prima, malowania „od razu”, często mieszając farby olejne na płótnie, nakładane impastowo. Zwolennikami takiego wariantu byli Peter Paul Rubens czy Diego Velazquez.

Podłożem tej pracy jest płyta. Jest to medium, które obok płótna, papieru i deski stanowi jeden z najpopularniejszych rodzajów podobrazia. Występuje pod postacią płyt pilśniowych, metalowych oraz sklejek. Płyta pilśniowa powstaje poprzez sklejenie ze sobą włókien drzew iglastych pod dużym ciśnieniem; sklejka to z kolei płyty wycinane wokół pnia drzewa, następnie łączone ze sobą przy pomocy kleju i prasy. Płyty metalowe są bez wątpienia najbardziej trwałym z wymienionych rodzajów; już w XVI wieku w Polsce tworzono na nich portrety trumienne (do tego celu wykorzystywano płyty cynowe), ponieważ stanowiły materiał trwały i znacznie tańszy niż płótno na blejtramie. Od XIX wieku artyści specjalnymi, bezkwasowymi farbami mogą malować na miedzi elektrolitycznej oraz nierdzewnej blasze żelaznej.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: minimalizm, inne. Artyści sztuki minimalnej posługiwali się ascetycznymi bryłami, kojarzącymi się z architekturą, podstawowymi kształtami oraz liniami prostymi.

Tematyka pracy to kwiaty. Kwiaty funkcjonują w sztukach plastycznych zarówno jako ornament, jak i samodzielny temat. Popularne były zwłaszcza w XVII wieku w Holandii, kiedy całe społeczeństwo opanowała słynna "tulipanowa gorączka".

Autor obrazu wykorzystał przy tworzeniu pracy kolory szary, niebieski. Szarość warto wprowadzić do wnętrza minimalistycznego, dzięki czemu zyska ono jeszcze więcej nienachalnej elegancji. Niebieski, który ceniony jest przez terapeutów z powodu właściwości uspokajających. Dobrze sprawdza się w sypialni i wszędzie tam, gdzie mamy ochotę się odprężyć.

Autor dzieła utrzymał je w nastrojach które opisać możemy jako żywiołowość, pasja, radość. Prace o dynamicznych kompozycjach, poruszające wątki związane ze skrajnymi stanami emocjonalnymi tworzą atmosferę żywiołowości. Wywołują ją tematy dotyczące miłości i erotyki, zaś wśród kolorów pełnych pasji na pewno znajdą się czerwienie i róż. Radość można osiagnąć poprzez kolory kojarzące się z przyrodą - np. Zielenią czy błękitami.